Vreemd gedrag van een hondje

Roos in de hoofdstraat van Acebuche

Onze eerste wandeldag van de vakantie in het Parco de Aracena was van Cortegana naar Almonaster en terug. We hadden bij vertrek al gezien dat het zou gaan regenen; nou dat hebben we geweten. De plaatselijke bevolking was zeer in haar schik; het bleek de eerste regenbui sinds 6 maanden te zijn. Het regende pijpenstelen; gelukkig niet aan één stuk door; er waren perioden van droogte tussendoor maar het was niet het weer dat we van Spanje gewend waren. Maar daarom niet getreurd; het hemdje opgebeurd en moedig voortgestreden. Kortom, we gingen op weg via het wandelpad langs het stierenvechtersstadion. Een lekker ruig wandelpad langs huertas en dwars door het struweel. Je komt uit in een klein plaatsje, Acebuche. Het heeft een klein pleintje met sinaasappelbomen; ik haalde daar regelmatig in het vroege voorjaar rijpe sinaasappels, Sevillanas, van die bittere oneetbare waar je zo'n lekkere marmelade van kunt maken: "marmelada de Acebuche" doopte ik die.

Waarschuwingsbord voor de trein in
"the middle of nowhere"

In het bushokje van Acebuche, de enige droge plek hebben we wat gelunched; een kaki-vrucht, een chirimoya (meen ik dat ie heet, onooglijk maar erg smakelijk), bananen uit de Canarias en brood.
Toen verder door Acebuche, over het spoor. Ja ja, er loopt een treintje van Fregenal naar Huelva twee keer per dag, dwars door dit gebied. Verder door naar Almonaster via de huertas; een soort overgang van natuurgebied en cultuurgebied; veel kurkeiken in een extensief omgeploegd gebied.
Het had inmiddels zoveel geregend dat er gewoon een watervalletje ontstond daar waar normaal een droge beek stroomt.
In een omheind gebied was een hondje met uiterst merkwaardig gedrag; het blafte niet, maar toonde zeer onderdanig gedrag. Het ging op z'n rug liggen en maakte zich klein, kwam wel zo dicht mogelijk bij ons aan het hek. "Volgens mij barst ie van de honger", merkte ik op. En dat was inderdaad het geval. We gaven het beest wat brood en een stukje kaas. Hij bracht het spoorslags in veiligheid en kwam direct weer terug en toonde weer het zelfde, werkzaam gebleken gedrag. Knap van zo'n beest om op die manier aandacht te trekken en duidelijk te maken wat het wenst. Hij toonde na het binnen halen van de buit direct ander gedrag; parmantig, rechtop zittend en schrokkend het voedsel naar binnen slaand.

Prachtige huerta, half natuur, half cultuur

We liepen verder en kwamen bij een stuk bewerkte grond waar iemand in de stromende regen bezig was met oogsten. Hij bood ons een lift aan naar Almonaster; dat hebben we niet afgeslagen. We werden bij een barretje afgezet en hebben lekker een "Zumo de narangas" gedronken oftewel een glas vers geperst sinaasappelsap. Inmiddels was het opgehouden met regenen en we konden lekker droog terug lopen naar Cortegana. We gingen direct naar de Socios net als de dag van aankomst en verwarmden ons aan de open haard en de "Gloed" onder de tafel. Tot slot naar het restaurant waar we "carne con tomates" hebben gegeten. Het was zo verschrikkelijk veel en zo verschrikkelijk laat dat ik moeite had om te slapen. Roos niet, die nam nog een "postre", een nagerecht. Ik blijf het vervelend vinden om met zo'n volle pens naar bed te gaan en kon maar moeilijk in slaap komen.