Virtuele natuur

Virtuele natuur. Geplukt van Internet

Via mijn goede vriend Dick ontving ik vanmorgen een artikel van de club wAarde . Het was een beleidsstuk over het beheer van de natuur. De sterk afnemende interesse voor de natuur, waar ik ook al regelmatig in deze WebLog over sprak, wordt ook in dit rapport geconstateerd. Vooral jongeren hebben een heel andere beleving van "de natuur" dan zoals ik mij dat voorstel. Iets om wat in te doen als joggen, fietsen, "frisse lucht" ervaren maar niet als "doel op zich" vanwege schoonheid of andere belevingswaarde; meer als décor voor "leuke dingen". In het rapport vraagt men zich af wat voor beleidsbeslissingen zouden kunnen worden genomen om op deze trend in te spelen. Een zeer lezenswaardig rapport!
Een voor mij niet geheel nieuw fenomeen betrof de opkomst van de virtuele natuur met name bij jongeren. Kennelijk appelleert de beschutting en de schoonheid van de natuur wel degelijk aan een onderbewust gevoel bij de jongeren. Echter, als zoveel van de moderne "belevingen" wordt dat geconsumeerd via "een scherm". Zoals ik Dick al antwoordde in mijn mailtje, nadat ik het rapport had gelezen: 

Natuurlijk vind ik het wel jammer, maar wanneer ik zo'n uitspraak als die van die Marokkaanse jongetjes lees, of verneem dat men nog meer plezier heeft aan die virtuele natuur (zonder de nadrukkelijke stilte, zonder de geuren, zonder de onvoorspelbaarheid van de omgeving, zonder de wind om je oren of de regen en kou in je smoel) dan haak ik af en denk; je zoekt het maar uit.

Anderzijds ken ik natuurlijk ook het enthousiasme van die jonge kinderen bij het project van staatsbosbeheer, oftewel, "de kindertjes van Strabrecht" waar ik zelf als gids aan deelneem.

De zorg die ik al jaren heb over het volslagen gebrek aan belangstelling voor de natuur (wanneer kom je nou iemand tegen op het Hijkerveld, op het Fochteloeërveen? Zelden of nooit!) Dus het leeft inderdaad niet; op naar de virtuele natuur. Ik vind het best als ik er nog maar van kan genieten. En zo niet hier in NL, dan wel elders als bv in de Eifel. 

Het hoort natuurlijk ook wel bij de middelbare leeftijd dat je met Louis XV denkt: après moi le déluge.