De wieringermeer polderdijk 1945

In de laatste maanden van WO II hebben de Duitsers de Wieringermeerpolder onder laten lopen door de dijk op te blazen. Dat wist ik, had ik ook gelezen in "De Graanrepubliek", maar waar dat gat precies had gezeten had ik mij niet gerealiseerd. Maar dat was precies bij de plek waar ik al jaren met m'n broer Jan ga wandelen, tegenover het Robbenoordbos. Daar staat een gedenksteen; door de watervloed is er een diep uitgesleten gat ontstaan en de nieuwe dijk is daar omheen aangelegd.
De laatste keer dat ik bij m'n broer was hebben we de bekende wandeling gemaakt en heeft hij voor mij ook een foto gemaakt van deze gedenksteen. Ook zijn we bij het natuurgebied dat rondom dit nieuwe meertje is ontstaan bekeken. Er was door Staatbosbeheer een vogelobservatiehut geplaatst. Stom genoeg had ik m'n verrekijker niet bij me. Er zwommen aalscholvers en diverse soorten eenden.
We hebben ons verbaasd in hoe weinig tijd de polderdijk destijds is hersteld en de polder weer droog gemalen; in december 1945 viel de polder opnieuw droog. Dat is gebeurd in de vreselijk zware tijd zo vlak na de oorlog. Knap gedaan door onze voorouders!