Allemachtig wat was het een prutzooi gisteren op het Kwadijker Vlot. Vorig jaar heb ik er nog gewerkt gewoon op m'n wandelschoenen maar dat zou dit jaar onmogelijk zijn geweest. Gelukkig had Henk een paar passende laarzen voor mij zodat ik niet onverricht ter zake weer af kon taaien. Het veenmos, volgezogen met het regenwater van de afgelopen weken veerde terwijl het water er doorheen kwam; echt trilveen. Maar nu gingen we gewoon aan het werk; het te ruimen riet was veel zwaarder dan anders vanwege de regen.
Wanneer ik deze verende zomp ergens tijdens een wandeling zou tegen komen zou ik rechtsomkeert hebben gemaakt; zo stel ik me een moerasgebied voor. En terecht, want Adriaan zakte op een zeker moment met laars en al tot zijn knie in de modder en kwam er met alleen een sok weer uit, waarop Leon spits vroeg of er iemand een laars miste (die nog net met een randje boven het modderwater uitstak). Ik moest zo lachen dat ik vergat om een foto te maken.
De "lastpack", kwam er ondanks zijn rupsbanden nauwelijks doorheen zo drassig was de grond en zo zwaar was de belading met het vochtige riet. Na de lunch heeft een aantal onzer zijn agressie mogen botvieren op de bossages aan de rand van "het Vlot", dit ter meerdere glorie van de insecten. Aan de rand werden inkepingen gemaakt zodat er meer randgebied ontstaat. Juist aan de overgangsranden zijn de omstandigheden voor insecten het gunstigste. Lekker om zo met een zaag tekeer te kunnen gaan. Dat deed ik op de Hoflaan ook altijd zo graag. Wanneer ik na mijn werk thuis kwam ging ik even "een tak zagen" in de tuin, dat Anneke wel eens verzuchtte of ik wel wat wilde laten staan. En hier in Kwadijk kon ik heerlijk mijn gang gaan. Moe maar voldaan stopten we tegen een uur of half drie; Ab bracht me nog naar het station waar de trein keurig voor m'n neus weg reed. En toen niet gewacht (ik was nat geworden door de regen en had het behoorlijk koud) maar de trein naar Hoorn genomen (daar reed de trein terug naar Sloterdijk eveneens precies voor m'n neus weg). Weer wachten en kouder geworden. Toen maar de trein naar Haarlem genomen, waar de trein richting Spaarnwoude ook net voor m'n neus vertrok. Vervolgens het duurste frietje ooit gegeten in Haarlem (3euro50?!) en toen de trein naar Haarlem Spaarnwoude. Op weg naar het verjaardagsfeestje bij mijn vriend Peter C. heb ik me weer lekker op temperatuur gewandeld. Volgende keer maar beter kijken hoe laat de trein precies gaat.
 |
| Adriaan met z'n laars |
De "lastpack", kwam er ondanks zijn rupsbanden nauwelijks doorheen zo drassig was de grond en zo zwaar was de belading met het vochtige riet. Na de lunch heeft een aantal onzer zijn agressie mogen botvieren op de bossages aan de rand van "het Vlot", dit ter meerdere glorie van de insecten. Aan de rand werden inkepingen gemaakt zodat er meer randgebied ontstaat. Juist aan de overgangsranden zijn de omstandigheden voor insecten het gunstigste. Lekker om zo met een zaag tekeer te kunnen gaan. Dat deed ik op de Hoflaan ook altijd zo graag. Wanneer ik na mijn werk thuis kwam ging ik even "een tak zagen" in de tuin, dat Anneke wel eens verzuchtte of ik wel wat wilde laten staan. En hier in Kwadijk kon ik heerlijk mijn gang gaan. Moe maar voldaan stopten we tegen een uur of half drie; Ab bracht me nog naar het station waar de trein keurig voor m'n neus weg reed. En toen niet gewacht (ik was nat geworden door de regen en had het behoorlijk koud) maar de trein naar Hoorn genomen (daar reed de trein terug naar Sloterdijk eveneens precies voor m'n neus weg). Weer wachten en kouder geworden. Toen maar de trein naar Haarlem genomen, waar de trein richting Spaarnwoude ook net voor m'n neus vertrok. Vervolgens het duurste frietje ooit gegeten in Haarlem (3euro50?!) en toen de trein naar Haarlem Spaarnwoude. Op weg naar het verjaardagsfeestje bij mijn vriend Peter C. heb ik me weer lekker op temperatuur gewandeld. Volgende keer maar beter kijken hoe laat de trein precies gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten