Naturalis

 Vandaag nogal wat reisuren; ik had met dochter Joke afgesproken om met de kinderen na schooltijd naar het Naturalis museum in Leiden te gaan. Om 13.15 stond ik aan de voorkant van het station Gouda te kijken of ze eraan kwam. En ja hoor, daar kwam ze op de fiets met de kinderen voor en achterop de fiets. En daar kwamen ze het station binnen en gingen we met de trein naar Alphen a/d Rijn. Toevallig stapte de

Joke, Bram en Ronja vol aandacht bij de 
determinatie sessie in Naturalis

voormalige juf van Bram ook in deze trein en terwijl ik gezellig met Ronja op schoot zat te babbelen spraken Joke en Bram met juffie Marijke. Eenmaal in Leiden waren we vrij snel bij het museum, maar het was toch al voer twee uur. Ik zei nog tegen Joke dat ik wel voor 4 uur wilde inchecken hetgeen haar een flauwe opmerking ontlokte. Nou ja, dat neem je dan maar voor lief als ouwe vader.
Ik had twee timeslots gereserveerd omdat ik dacht dat dat voor de twee kleintjes niet nodig was. Joke dacht dat de QR code niet nodig was, maar had gelukkig een afdruk met QR code. Het duurde nogal maar we kwamen toch binnen. Allereerst een plek waar lieden bezig waren met een demonstratie determinatie van kevers; dat was juist wel Jokes interesse gebied, dus daar bleef het drietal geboeid staan kijken, terwijl ik had gedacht dat de kinderen eigenlijk speciaal in de dino's waren geïnteresseerd. Daarna een paar trappen op naar een plek met allerlei opgezette dieren uit de NLse natuur; van vossen en bevers tot wielewalen en wulpen; prachtig om te zien. Ook laden met allerlei insecten, vogeleieren en ander klein spul. Het is werkelijk een pracht plek; beetje een ouderwets museum als vroeger het tropenmuseum, maar wel in een heel mooie nieuwe jas gegoten. De tijd begon wat mij betreft enigszins te dringen en ik ging met Ronja naar de derde verdieping, naar de dino's. Onderweg raakte ik Joke en Bram een beetje kwijt, maar het museum is heel overzichtelijk. Van die dino-skeletten en de manier waarop die enorme structuren waren tentoon gesteld was niet alleen Ronja, maar ook ik behoorlijk onder de indruk. Majesteitelijk groot. Ongelooflijk dat dergelijk grote landdieren op aarde hebben rondgescharreld. Toen werd het toch zo langzamerhand voor mij echt tijd om naar het station te gaan en ik nam dan ook afscheid van dochter en kleinkinderen en liep - helaas door de forse regen -  naar het station.