Geen dag zonder Bach

 Het is geen rijmpje dat ik zelf heb bedacht; voor andere klassieke muziekliefhebbers geldt deze zinsnede in het algemeen ook wel degelijk. Hoewel een goede vriend van mij wel van opera en veel andere muziek hield, maar tot mijn verbazing niet van Bach. Daar heb ik altijd een merkwaardig gevoel over gehad; net of je van goede wijn houdt, maar niet van Bordeaux of Champagne. Als tienjarige maakte ik al kennis met Bach; de tweestemmige Inventionen speelde ik voor een klein deel; Bach schreef deze muziek voor zijn 7-jarige zoon heb ik later begrepen; de eerste daarvan is nu nog steeds het enige dat ik uit mijn hoofd kan spelen; de Nocturnes van Chopin zijn helaas uit mijn onthoud portefeuille verdwenen, maar Bach zit er nog; hoelang nog?
Ruim 20 jaar geleden kreeg ik van een collega de partituur van de Goldberg Variationen; was toen voor mij onbekende muziek; dertig variaties op een thema. Ik ben daar lekker mee begonnen en heb er verschillende van ingestudeerd. Ook de Partita's voor klavier heb ik op de piano ingestudeerd. Kortom, Bach heeft altijd veel voor me betekend, zij het ook veel passief luisterend.
Die Goldbergvariationen zijn vooral door Glenn Gould populair geworden; deze piano virtuoos heeft destijds een soort icoon neergezet. Daar had ik altijd een wat merkwaardig gevoel bij; die muziek hoort mijns inziens, of beter gezegd, mijns inhoors op klavecimbel ten gehore te worden gebracht, En nu hebben we in dit tijdsgewricht een Frans genie op het klavecimbel en wel Jean Rondeau. Hij heeft op weergaloze wijze in het kader van "All of Bach" en dus beschikbaar via Youtube deze muziek voor een breed publiek beschikbaar gemaakt. Anderhalf uur genieten voor wie van klavecimbel muziek houdt.
Hier de link naar de Goldberg Variationen van Bach, gespeeld door Jean Rondeau