 |
| Erstes Grün |
Had ik gisteren, op weg naar Roos een etappe van Nunspeet naar 't Harde gewandeld door mij onbekend gebied, o.a. door een stuifzand gebied met de naam de Haere, daar werd het vandaag een rondje in de buurt van Ommen. Roos is, als vaak genoemd in m'n blog erg goed in het creëren van tracks in Komoot. Het Ommetje Ommen begint en eindigt uiteraard in Ommen en voert langs het Besthemer ven. Het was bijzonder rustig op de maandagmorgen en het bankje bij het vennetje was niet bezet. Daar moest ik dan ook mijn middagboterhammetje naar binnen schuiven en genieten van rust en uitzicht. Even verderop werd mijn oog getroffen door de eerste voorzichtige, maar duidelijk uitgelopen sprietjes van de bosbessenstruikjes; das erste Grün, dat prachtige lied van Schumann dat ik decennia geleden voor het eerst van vriend Dick hoorde. Toen ik veel later de partituur onder ogen kreeg herkende ik het direct door de melodie die Dick altijd zong wanneer hij de eerste sprietjes ergens zag. Roos en ik hebben het misschien wat melancholiek bedoelde lied wat vrolijker gezongen dan de bedoeling was; kwam door Dick die het mij altijd vrolijk had voorgezongen. Ik ervaar het nog steeds als een vrolijk lied dat de schoonheid van het voorjaar bejubelt. Ik zie nu dat het lied "Erstes Grün" heet en niet "das erste Grün". De tekst is echter ronduit droevig ha ha. Opgemerkt dient ook te worden dat ik nooit veel van de teksten afwist, dit tot ergernis van Roos; shame on me.
Tussen het wandelen door kreeg ik een opgewonden WhatsApp van Roos met een bijzonder heuglijk bericht. Op de terugweg kon ik het dan ook niet laten om wat lekkers te gaan kopen bij AH; geen taart, maar een tweetal bakjes met nootjes voor bij de borrel na afloop van het bridgen. 's-Avonds moesten we naar de bridgeclub en het ging zo ongelooflijk slecht dat we - als verwacht - onderaan eindigden. Daarom niet getreurd; een borrel met nootjes en nog even nagenieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten