Meester Docter

 Maandag, geen wasdag, maar bridgedag; de Wijhese bridgeclub, waarvan we inmiddels al anderhalf jaar lid zijn mag weer spelen. Vorige week was de eerste sessie na die verrekte Corona ellende die over onze maatschappij is uitgestort; vanavond de tweede sessie. Grappig genoeg voelen we ons al helemaal thuis in deze club, zelfs meer dan in de clubs waarvan we in vroeger jaren lid van zijn geweest. Hier gaat het vooral om het spelplezier; geen hokjesgeest, maar gezelligheid prevaleert.
De club is relatief klein; we speelden vanavond zelfs al tegen mensen die we vorige week ook al waren tegen gekomen en dat creëerde direct iets amicaals. Aan de voorlaatste tafel kwamen we tegen twee heren waarvan - naar bleek - de ene als achternaam Docter had. "Ga je mee docter", vroeg de ander en ik verklaarde Roos dat hij die aanspreektitel als achternaam had. Hij vertelde vervolgens dat hij in het onderwijs had gewerkt en daar "Meester Docter" was; wat moest ik daar om lachen! In zo'n sfeertje houden wij het wel vol hier op de bridgeclub van Wijhe.
We speelden onder andere tegen de voorzitter van de club; was ons niet bekend. Volgende week is er jaarvergadering en een van de andere leden gaf een schriftelijke vraag af. Gaat allemaal lekker informeel; niks e-mail. Hij vroeg zich af wie van ons twee in de Bilt woonde en of ik elke week speciaal voor het bridgen naar Wijhe kwam. Dat we dit zo volhielden vond hij ook een fenomeen en vooral dat we dat "konden" dankzij het niet hebben van een auto maar alles met de trein deden. De manier zoals wij onze mobiliteit invullen is voor velen toch wel iets heel ongewoons blijkt telkens weer, zeker omdat wij het als een voordeel zien.
We voelen ons helemaal thuis in deze club en hopen er nog lang deel van uit te kunnen maken.