Bruine bonensoep en nassi

Zoon Peter zou vanavond bij me komen eten en wat financiële zaken afhandelen. Met enige moeite had hij zich een avond los gemaakt van zijn nog slechts 6 weken oude zoon Joris. Leuk hoor zo'n zoon die zelf ook vader is; geeft een collegiaal gevoel. Ik haalde perssinaasappels voor hem in huis,  heb nog een spektaart gebakken; was eigenlijk bedoeld om mee te nemen naar Mariska et al, maar ik had er voor de zekerheid maar alvast wat van gegeten; Peter lustte ook wel een stuk, dus dat wordt een halve spektaart mee naar Heesch.
Ik had als maaltijd wat "kant en klaartjes" uit de vriezer gehaald; Peter wilde bruine bonensoep en ik behielp me met nassi en gebakken eieren. Als nagerecht had ik "Opa's rijstebrij" gemaakt oftewel tot pap gekookte rijst in melk met bruine suiker, kaneel en rozijnen. Werd eerder "magisch voedsel" genoemd. Met enige aandrang kreeg ik Peter om 22.15 uur zo ver dat hij huiswaarts keerde. Hij had nog een extra mondkapje voor me in de auto liggen. Ik zwaaide hem uit.
In bed weer verder met de Ilias, maar op zeker moment werd ik al dat geknok lichtelijk zat en pakte ik de e-reader. Daar stond een boek bij van Isabel Allende waar ik kennelijk al eens in begonnen was; kon het mij niet herinneren en heb maar even terug gebladerd en ben opnieuw begonnen. "Het woud van de pygmeeën", zo heette het boek.