 |
| Sallandse boerderij |
Het zou vandaag koud en droog zijn, dus uitstekend wandelweer. Dat wandelen is toch wel een grote hobby van me; ik ga er dagelijks op uit en verheug me iedere keer weer op nieuwe en oude verten. Ik mag ook zo graag m'n gedachten over van alles laten gaan. Ook vandaag begon de wandeling in Heino. Maar eerst naar Zwolle met de NS trein. Ik doe mee aan een pilot met het reserveringssysteem in het kader van de Corona crisis. Derhalve had ik voor de rit van Wijhe naar Zwolle gereserveerd en mocht ik als beloning eerste klas reizen. Overigens wordt er helemaal niet meer gecontroleerd in de treinen, al wekenlang niet meer.
 |
| Vochtig gebiedje met koekoeksbloemen |
In Heino ging ik eerst naar de slager; niet omdat we echt wat nodig hadden maar omdat ik wel eens wilde weten wanneer die open zou zijn en om de kwaliteit van de waren vast te kunnen stellen. Slager Ruiter uit Wijhe is er helaas mee gestopt en dat spijt mij nogal; de kwaliteit van zijn gedroogde worst en van zijn gerookt spek is bijzonder en nu zoek ik eigenlijk een slager die net zo'n goede kwaliteit levert. De slagerswinkel was gelukkig open en ik kocht 2 gedroogde worsten en een pond spek en ging weer op pad. Ik probeerde eens een nieuw pad dat ik de vorige keer bij toeval had gevonden en keek op Komoot of ik misschien een alternatieve route kon doen. Een stel prachtige Sallandse boerderijen sierden het landschap. Ook zag ik een moerassig stuk met koekoeksbloemen. Het is toch bijzonder hoe fraai de naaste omgeving van Heino is! Uiteindelijk kwam ik weer op de Velnerweg en allee en liep via Elshof terug. Het waaide hard. Op een verlaten weg zag ik een stoere eik in de wind staan; hij gaf geen millimeter toe aan de wind. Ik hoorde de bladeren ruisen en hield mijn handen achter mijn oren vanwege mijn wat erg klein uitgevallen oorschelpen. Alsof ik in Dodona naar de heilige eiken van Zeus luisterde, zo voelde het aan. In dat geruis sprak de wolkenverzamelaar. Ik spoedde mij huiswaarts, stak bij de stuw de Soestwetering over en liep over het smal uitgelopen paadje langs het water terug naar Wijhe. Thee gezet en met Roos gedronken in de tuin; was winderig maar niet te koud.
Aardappels gebakken en een lekkere saus gemaakt; Roos zorgde voor de rest van het maal. Smakelijk gegeten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten