Corona is over ons gekomen als een alles ontwrichtende ramp; de economie is behoorlijk tot stilstand gekomen. Luchtvaart is nagenoeg uitgesloten; je ziet geen condensstrepen meer in de lucht. Maar ook het autoverkeer en wellicht nog wel meer uitstoot is zodanig verminderd dat het gewoon duidelijk zichtbaar wordt. Roos noemt de inversielaag, de smerige donkere laag die je kunt zien wanneer je met het vliegtuig landt boven schiphol. Die is er niet meer. Het is ook stil geworden; je hoort de vogels weer. Het doet mij denken aan de jaren vijftig, de jaren van mijn jeugd. Weinig auto's op straat en gewoon veel meer stilte.
Maar wat mij het meest opvalt in het buitengebeuren is toch wel die heldere, blauwe lucht. Het frappeert me gewoon. Ooit zei Theresa, de Spaanse vriendin van Roos dat het haar zo opviel dat de wolken op de 17e eeuwse schilderijen van de Hollandse meesters "echt" zijn. Dat viel haar op toen ze in NL was. Maar wat mij nu opvalt is dat de wolkenluchten in Corona tijd de zelfde zijn als in mijn jeugdjaren.
Terugbladerend in een oud fotoboek vond ik de foto's die ik in 1968 had gemaakt, zwart-wit foto's, gemaakt met rood filter vanwege de blauwe luchten die moesten contrasteren. Helaas komt het niet over, maar in mijn herinnering was dat de lucht zoals we die nu in Corona tijd ook kunnen genieten; prachtig, en een goed onderwerp voor deze blog van vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten