Mijn 72e verjaardag

Ik moet zo om mezelf lachen

Vandaag, precies 26 jaar geleden vierde ik - zoals ik inmiddels al vele jaren doe - mijn verjaardag. Roos was een van de gasten en zat in de tuin terwijl ondertussen andere gasten binnen druppelden, waaronder mijn vader. Hij kende Roos niet en het eerste dat hij zei was: "vindt u 72 jaar ook niet genoeg mevrouw?", waarop Roos in de lach schoot en zei: "we hebben in ieder geval een gesprek nu". De leeftijdsbarrière was daarmee direct geslecht; leeftijd is nou niet een onderwerp dat je direct op tafel gooit; mijn vader maakte daar geen punt van.
En nu vier ìk vandaag mijn 72e verjaardag en moest daar aan denken. Uit de vraag van mijn vader maak ik op dat hij in volle tevredenheid terug keek op een plezierig leven en zich afvroeg of de rest daar nog veel aan toe zou kunnen voegen. Zo voel ik het ook vaak. Niet dat ik genoeg van het leven heb, maar meer uit het gevoel van dankbaarheid en tevredenheid. En vooral dat laatste maakt mijn oude dag zo vreugdevol. Al die gelukwensen van m 'n kinderen, kleinkinderen, schoonkinderen, overige familie en vrienden en partner Roos niet te vergeten; zij kwam met twee heerlijke gebakjes van banketbakker "van Ingen".
Het begon al vroeg met een WhatsApp felicitatie aan "vadertje", van Martijn uit Indonesië en aan "schoonvader", van Margot. Schoondochter Marjorie belde; Jessy en Nathalie appten; Peter zong mij met zijn diepe bas toe.
Zo'n WhatsApp videochat waarin Sjoerd me van alles probeert te vertellen al struikelend over zijn eigen woorden; Arja die verduidelijkt; kleine Morris die boos is omdat de chat wordt afgesloten maar toch nog even vriendelijk zwaait. Guusje die opa toezingt met een "lang zal ze leven", Bram en Ronja die met "opa Eef" uitvoerig van gedachten wisselen over hun speelgoedbeesten waarbij ik zelf ook trots mijn stier uit Sevilla en mijn opossum velletje uit Nieuw Zeeland toonde. Wat moet ik dan ook om mezelf lachen; moeizaam op de grond zittend met een gelooide opossumhuid over m'n kop. Uitsloven voor een stel peuters. Zo werd ik 72 en ik wil nog met genoegen een aantal jaren doorgaan in deze vreugdevolle melée van mijn uitgebreide familiekring ook al gaat het veelal per internet!