Fijn zo'n regenbroek

Het bewijs; om 5.48 stond ik al op de bushalte

Je zult mij niet horen klagen over de overvloedige regen die ons land heden bevrijdt van het enorme tekort aan water dat nog steeds veroorzaakt wordt door de naweeën van de hete, droge en vooral ook lange zomer. Maar om nou met genoegen op zo'n regenachtige dag in de Eilandspolder riet te gaan lopen ruimen is ook zo wat; ben daar tot twee keer toe wel zo vreselijk nat van geworden dat ik er nog met huivering aan terug denk. Nat tot op m'n ondergoed en dan is het toch wel erg koud als je op een koud perron staat te wachten op de trein. Maar, wijs geworden heb ik inmiddels een regenbroek aangeschaft.
Vanmorgen heb ik me als een echte buitenwerker in het plastic gehesen. Om kwart voor zes, in het donker de deur uit; het begon net een beetje te drenzen. Keurig op tijd kwam de bus; ik bedankte de chauffeur voor het vroege opstaan. Onderweg twee dames die in al die vroegte al zaten te ouwenelen dat het een lust was; mopperen over van alles wat "mis" was.
Intussen ging het al wat harder regenen, maar het viel eigenlijk wel mee. Met de trein naar Amsterdam CS en verder met de bus naar Edam busstation. Onderweg kreeg ik een eppie van Ab dat hij al bij "de pisbak" op me stond te wachten. De goedzak staat al ruim voor tijd op me te wachten; soms heb ik zo'n goede aansluiting dat ik al om 7.15 aankom in Edam. En ja, dan moet ik altijd eerst even naar de pisbak; daarom spreken we altijd daar af op het parkeerterrein.
Rob was er dit keer niet bij; had geen zin om in de verwachte regen te gaan werken. Ab zei dat er ongeveer 6 afzeggingen waren. We gingen de traditionele taart van Corinne halen bij de bakker in de Rijp. We waren zo vroeg dat de winkel nog niet eens open was.

Onherkenbaar lid van de club

Natuurlijk waren we ook weer als eersten in ons clubhuis, de werkschuur van SBB bij de Eilandspolder. Ben kwam ook al snel en zette de koffie; ik sneed de enorme appeltaart in stukken; had er alweer best trek in gekregen! Er waren dan misschien wel 6 afzeggingen maar ons clubhuis zat desondanks helemaal vol; de werkgroep mag er zijn! De stimulerende werking van Ab en Jurrian is aanstekelijk; je wilt gewoon graag tot deze club horen zo blijkt!
Het regende en stormde inmiddels behoorlijk hard; ik hield mijn hart vast of de boot het wel zou redden; was gelukkig het geval. Zo tegen een uur of negen gingen we op weg door regen en wind naar het eerste landje waar Ab al voorgemaaid had. Terwijl hij verderop een ander stuk maaide ging de groep aan het werk. Een natte klus, maar mijn regenbroek en regenjack hielde zich prima tot mijn grote opluchting. We hebben korter dan anders gewerkt; ik had een uiterst tevreden gevoel dat nog eens versterkt werd doordat ik van Ab een behoorlijk aantal ganzeneieren kreeg om thuis te verwerken.