Aan de tweede leg?

De ramen goed gezeemd.

De dag begon misschien wel met regen maar in de loop van het ontbijt - Roos had een heerlijk ontbijtje met ei gemaakt - klaarde het wat op en toen ik naar de flat liep was er hooguit nog wat motregen; al met al goed voor mij de laatste dagen wat gedaalde humeur.
Ik besloot om vandaag eens het huis wat te gaan kuisen; de rotzooi begint me echt een beetje aan te vliegen; hier en daar is het gewoon smerig. Geen wonder, want ik kuis zelden; zou een voorbeeld aan vriend Dick moeten nemen die wekelijks zijn flat onder handen neemt; ik vergeet het gewoon; zit niet in mijn systeem.
Ik ben begonnen met de zuidkant van de flat; de ramen en de kozijnen gezeemd resp. nat afgenomen. Vensterbanken goed nat afgenomen; daarmee was ik een uur bezig en ik kreeg het er behoorlijk warm van. Deed me herinneren aan mijn oude moeder die het ook altijd zo warm kreeg van de wekelijkse schoonmaakbeurt die mijn ouderlijk huis onderging.
Na dat uur werd het weer de hoogste tijd voor cultuur; op naar het Rijksmuseum voor de TT van "alle Rembrandts", d.w.z. alle werken van Rembrandt die in bezig zijn van het Rijkmuseum; die prachtige "Saskia" uit Kassel hing er niet; die hangt nog even in Groningen. Maar waar ik voor gekomen was betrof toch wel het grote aantal etsen; die waren weergaloos; wat een techniek had meneer van Rijn toch; zelfs een "clair obscure" in een paar etsen liet hij zien. Ook een aantal tekeningen hingen er; soms ruwe schetsen zoals de bekende van de leeuw, maar altijd feilloos getroffen.

Eén van de vele schitterende etsen die heden
in het Rijksmuseum getoond worden

Ik ben er niet lang geweest; mooie tentoonstelling maar je hoeft niet alle bijschriften te lezen zoals menigeen deed; kan mij zelden bekoren en het vliegt direct weer uit je herinnering is mijn ervaring.
In de stoptrein hoorde ik een verhaal dat ik u niet wil onthouden lezer. Er zat even verderop een meneer aan de telefoon en hem was toch wel een huiselijk drama overkomen; de hond des huizes was dood gegaan tijdens het werpen van haar jongen; met name voor de kinderen een diep treurige gebeurtenis natuurlijk. Twee puppies hadden het drama overleefd en deze meneer had het er ontzettend druk mee; oude hond dood en heel veel energie steken in het op doen groeien van de twee jongen die de geboorte hadden overleefd. Drama en vreugde; tranen en plezier; ik kon me er alles bij voorstellen. Die meneer zei tegen degene aan de andere kant van "de lijn": "het lijkt wel of we aan een tweede leg zijn begonnen; om de paar uur voeden, flessenwarmer, kruik". Ik moest er in mijn hoekje om gniffelen, maar herinnerde me toch ook nog goed een wat kleiner drama in ons gezin met een drachtige, maar tevens zieke cavia. Terwijl het moederdiertje behoorlijk ziek was - longproblemen zoals je vaak ziet bij cavia's, loopt altijd slecht af - kreeg ze toch twee jongen. Ik had zo te doen met dat moederdier; terwijl ze dodelijk ziek was probeerde ze toch haar jongen te voeden; ze had vast nog wel melk ook. Ondanks de inspanningen van de dierenarts legde ze het loodje. Maar cavia's zijn, in tegenstelling tot honden nestvlieders; de jongen kunnen direct zelfstandig eten. Het groot brengen was dus geen groot probleem.
Lekker door het bos gelopen terug naar huis en daar heb ik me verder bezig gehouden met het kuisen van de flat. Het wordt nog wel eens wat! Nog even een half uurtje gebridged met Roos op de computer; ik krijg weer steeds meer aardigheid in die denksport.