Gisteravond heb ik naar een film uit 2017 gekeken die speelde rond Al Gore, de voormalig vice president bij Bill Clinton en daarna vooral bekend van zijn inspanningen, zijn wake up call omtrent het teloor gaan van ons klimaat. Het droeve na al die jaren is dat er nog steeds veel te weinig notie is rond het gevaar dat ons leefklimaat bedreigt. Ik had grote bewondering voor het doorzettingsvermogen van deze toch niet meer zo jonge kerel; hij bleef onversaagd tamboereren.
Ik deel zijn inzicht volledig alleen ben ik er van overtuigd dat het tij niet meer valt te keren en dat uiteindelijk de wal het schip zal keren; kortom de mens krijgt het niet meer voor elkaar om de temperatuurstijging, noch de ecologische ramp die diezelfde mens heeft veroorzaakt op tijd te doen keren. Het zal uit de hand lopen en uiteindelijk zal - net als 65 miljoen jaar geleden - moeder aarde met een schone lei opnieuw beginnen. Of er dan nog een plekje is voor de homo "sapiens" is maar de vraag.
Het zit mij ontzettend dwars dat ik er zelf zo weinig aan heb gedaan in die zin dat ik in de jaren zeventig al begreep dat de temperatuur zou gaan stijgen door de toenemende concentratie CO2; ook het rapport van Rome loog er niet om hoewel ik mij niet kan herinneren dat CO2 werd genoemd maar meer de vervuiling en het opraken van grondstoffen. Ik heb wel een rapportje geschreven, maar echt sterk heb ik me er niet voor gemaakt; heb ik spijt van.
Vanmiddag heb ik een wandeling gemaakt achter in ons bos en daarbij kwam ik bij het veldje waar ik altijd contempleer en mijn gedachten naar Zeus, de oppergod van de klassieke Grieken gaan. Ik vroeg aan hem alsmede aan Hera en Pallas Athene of zij niet de mensen zodanig zouden kunnen beïnvloeden dat er daadwerkelijk iets op zeer korte termijn ten goede zou veranderen. In de Ilias lees je voortdurend hoe de loop van de oorlog door goddelijke beïnvloeding wijzigt; zou ook kunnen in de huidige crisis als de goddelijke interventie daadwerkelijk bestaat.
In de Ilias en de Odysseia wordt altijd een offer gebracht waarbij het scherpe brons een schaap, stier of koe keelt en waarbij de schenkels worden omwikkeld met spek en vlees en als offer op een vuur verbrand. De goden worden aangenaam getroffen door de braadgeur die vervolgens van het offer vrij komt. Helaas had ik geen schaap bij me.
Neemt niet weg dat ik met heel mijn ziel hoop dat de mensheid het epitheton sapiens, de denkende waar zal maken en de geschiedenis ten goede zal doen keren; ik heb er echter een hard hoofd in.
Ik deel zijn inzicht volledig alleen ben ik er van overtuigd dat het tij niet meer valt te keren en dat uiteindelijk de wal het schip zal keren; kortom de mens krijgt het niet meer voor elkaar om de temperatuurstijging, noch de ecologische ramp die diezelfde mens heeft veroorzaakt op tijd te doen keren. Het zal uit de hand lopen en uiteindelijk zal - net als 65 miljoen jaar geleden - moeder aarde met een schone lei opnieuw beginnen. Of er dan nog een plekje is voor de homo "sapiens" is maar de vraag.
Het zit mij ontzettend dwars dat ik er zelf zo weinig aan heb gedaan in die zin dat ik in de jaren zeventig al begreep dat de temperatuur zou gaan stijgen door de toenemende concentratie CO2; ook het rapport van Rome loog er niet om hoewel ik mij niet kan herinneren dat CO2 werd genoemd maar meer de vervuiling en het opraken van grondstoffen. Ik heb wel een rapportje geschreven, maar echt sterk heb ik me er niet voor gemaakt; heb ik spijt van.
Vanmiddag heb ik een wandeling gemaakt achter in ons bos en daarbij kwam ik bij het veldje waar ik altijd contempleer en mijn gedachten naar Zeus, de oppergod van de klassieke Grieken gaan. Ik vroeg aan hem alsmede aan Hera en Pallas Athene of zij niet de mensen zodanig zouden kunnen beïnvloeden dat er daadwerkelijk iets op zeer korte termijn ten goede zou veranderen. In de Ilias lees je voortdurend hoe de loop van de oorlog door goddelijke beïnvloeding wijzigt; zou ook kunnen in de huidige crisis als de goddelijke interventie daadwerkelijk bestaat.
In de Ilias en de Odysseia wordt altijd een offer gebracht waarbij het scherpe brons een schaap, stier of koe keelt en waarbij de schenkels worden omwikkeld met spek en vlees en als offer op een vuur verbrand. De goden worden aangenaam getroffen door de braadgeur die vervolgens van het offer vrij komt. Helaas had ik geen schaap bij me.
Neemt niet weg dat ik met heel mijn ziel hoop dat de mensheid het epitheton sapiens, de denkende waar zal maken en de geschiedenis ten goede zal doen keren; ik heb er echter een hard hoofd in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten