Mierenwerkgroep in Amersfoort

Buiten werd ondertussen strijd gevoerd.
Had volstrekt niets te maken met onze
bijeenkomst over de mieren.

Eigenlijk zouden we vandaag naar Salzburg gaan voor een paar dagen maar merkwaardig genoeg hadden we daar beiden bij nader inzien gewoon geen zin in, geen puf voor misschien. We zijn dit jaar al zoveel van huis geweest met 7 weken Spanje en ook weer in Krakau dat we gewoon ff thuis willen zijn. Kwam me niet zo slecht uit want vandaag was de bijeenkomst van de Mierenwerkgroep in Amersfoort en ik wilde daar graag naar toe.
Tegenwoordig zijn er vaak voordrachten van een wetenschappelijk gehalte en ook deze keer weer. Vooral het eerste verhaal van Irma N. van de vlinderstichting trok mij bijzonder. Het ging over de reconstructie van voorheen akkerbouwgebied tot natuurgebied en wel tot een zeer specifiek type vochtig weide gebied, blauw grasland.
De doelstelling is het vergroten van het leefgebied van het pimpernelblauwtje, een vlindersoort.
De naam geeft al aan dat het afhankelijk is van de waardplant, de grote pimpernel, maar daarnaast ook van nestjes van een mierensoort, de Myrmica Scabrinodes, de moerassteekmier. Irma werkt al 20 jaar in het kader van het in stand houden en vermeerderen van het voorkomen van dit uiterst zeldzame vlindertje.
Irma presenteerde nu experimenten rond het herstellen van de habitat voor dit miertje zodanig dat deze in grote getale in het te ontwikkelen gebied aanwezig is. En allemachtig wat is de natuur dan weerbarstig; het verschil met modelsystemen onder laboratorium omstandigheden is zo enorm; ik kreeg grote bewondering voor het geduld en de creativiteit die opgebracht werden om de doelstelling te bereiken.
De andere drie lezingen konden me minder bekoren, maar leuk om aanwezig te zijn.
Thuis heb ik weer een stel van die berg ganzeneieren verwerkt tot struif om in te vriezen.