Wat een afval

Oogst van een week aan papierafval
van mijn éénpersoons huishouden

Na mijn bezoek aan Joke, vorige week vrijdag ben ik me nog meer bewust van de hoeveelheid afval die wij moderne mensen produceren; en dan doe ik nog mijn stinkende best om dat zo veel mogelijk te beperken. Ook Roos is er trots op dat ze haar hoeveelheid afval zo klein als praktisch mogelijk houdt.
Vaak denk ik dan terug hoe dat bij de natuurmensen ging; van de aboriginees, de oorspronkelijke inwoners van Australië weet ik bijvoorbeeld dat hun woon- of verblijfplaatsen zich kenmerken door hopen schelpen daar waar zij aan zee woonden; in NL zijn het de sporen van palen die in de grond werden geslagen om bewoning of beschutting te plaatsen; stenen pijlpunten of resten van vuren. Latere culturen lieten aardewerken potten achter en nog later ook metalen voorwerpen. Bij de aanleg van de nieuwe metrolijn in Amsterdam zijn op de plaats waar in vroeger tijden, eind middeleeuwen de Amstel stroomden honderden voorwerpen gevonden die in de Amstel werden gegooid als stortplaats.
Uit mijn jonge jaren weet ik nog dat een gezin zich prima kon behelpen met een schillenmand voor de aardappelschillen en het keukenafval van de groenten, dit alles voor de schillenman die met paard en wagen dit koeienvoer twee-wekelijks kwam ophalen; melk werd langs huis bezorgd en kocht je gewoon los in een pannetje; suiker werd afgewogen en kreeg je in een zak. In ieder geval was er weinig dat werd weggegooid; dat ging in een - voor tegenwoordige begrippen - bijzonder kleine vuilnisbak, inclusief de sintels van de kolenkachels in de winter; moet je tegenwoordig om komen met zo'n rij afvalcontainers voor ieder huishouden.
En als ik dan nu zie wat je aan rotzooi krijgt, vooral verpakkingsmateriaal en overbodig drukwerk, dan is het verschil wel erg groot. Zo maakte ik vanmorgen een pakje met koffiefilters open; verpakt in plastic en voorzien van een papier dat er alleen maar in was gedaan om te laten zien wat er in dat plastic was verpakt en dat slechts diende om te worden weggegooid. Ik maakte er een foto van voor deze blog; het lag in de zak met de oogst van deze week aan ander papier"afval"; in de keuken staat net zo'n zak voor plastic verpakkingsmateriaal.
Door Joke ben ik mij nog sterker bewust van onze rare afvalmaatschappij; als ik door AH of een andere "super"markt loop dan verbaas ik mij over hetgeen verkocht wordt, althans de wijze waarop het is verpakt. Joke gaat nog veel verder dan ik waar het afvalloos kopen betreft. Zij heeft van linnen met bijenwas geïmpregneerde doeken gemaakt om kaas in te doen verpakken; ze heeft mij een doos meegegeven waarin ik onverpakte boter van boer Dirk voor haar heb gekocht.
Wat ik een leuke bijvangst vind ligt toch vooral in het opschuiven van de generaties; tegenwoordig leer ik van mijn kinderen; dat begin ik mij steeds sterker te realiseren; is ook onderdeel van het ouder worden.