Achter het microscoop

Kleindochter Evi achter het microscoop.
Foto van dochter Arja via WhatsApp

Vanmorgen om 10.00 uur meldde ik mij opnieuw voor het hogere spitwerk. Ik had helemaal geen last van spierpijn of pijnlijke gewrichten; de routine was zelfs verbeterd en uiteindelijk deed ik in de zelfde tijd als gisteren wel twee keer zoveel.
Toen ik uitgespit was ging ik lunchen bij Roos. Ik had afgesproken dat ik ook bij haar het moestuin-gedeelte van de tuin zou omspitten; is een stuk kleiner dan die lappen van Theo. Maar eerst een lekker boterhammetje met kaas van Boer Dirk. Koppie thee erbij en toen gingen we met z'n tweeën de grond bewerken.
Terwijl Roos telkens blad in de vore deed, spitte ik de grond om. Ook hier goed bewerkte zandgrond die je makkelijk kunt spitten. We waren binnen een uur klaar met alles. We gingen nog even lekker in de tuin, in het zonnetje zitten.
Met dit mooie weer had ik onbedaarlijk veel zin om eens lekker een stuk te gaan wandelen; lekker door ons bos; ik voelde wel de vermoeidheid in m'n benen; het spitten is een energie vretende klus al met al, maar goed voor het lijf dat voel je gewoon.
Ik had al wat ge-appt met Arja over een mogelijk bezoek; ze heeft het ontzettend druk met haar gastoudergezin en we moeten wel een moment zien te vinden dat al haar eigen kinderen, mijn kleinkinderen aanwezig zijn. Maar intussen ook gewoon wat andere onderwerpen waaronder het microscoop dat ik bij het laatste bezoek had meegenomen met name voor Evi die gek is op kleine beestjes. Ik was erg benieuwd of zij met haar 6 jaartjes al zelf met het instrument om kon gaan. En heel toevallig bleek zij vandaag een bij te hebben gevonden en die wilde ze beslist onder het microscoop zien. Volgens Arja had ze hem in beeld gekregen en heeft ze slechts bij het scherp stellen hoeven te helpen. Daar was deze opa heel tevreden mee!