Ammoniak emissie

De enorme taart van onze fanclub

Met enige moeite had ik mij op de achterbank genesteld in de auto van Ab op weg naar de Eilandspolder of Rob vroeg mij: "Heb je interesse in ammoniak emissie?". Die vraag verraste me nogal en ik vroeg mij kort af waar dit op sloeg: "Wil je soms een scheet laten?", waarop Ab bijna de macht over het stuur verloor van het lachen. Rob overhandigde mij een rapportje over de ammoniakemissie als gemeten in de Eilandspolder; de emissie neemt volgens de metingen jaarlijks toe. Een hele discussie op de vroege ochtend over zogenaamde maatregelen en wishfull thinking van de beleidsmakers; economie gaat voor de natuur, dat moge duidelijk zijn.
Vandaag weer een gezellige dag riet ruimen in de Eilandspolder. Om 5.00 uur ging de wekker en met een suf hoofd stond ik direct op; eitjes gekookt, thee gezet, boterhammen gesmeerd, ontbeten, tas ingepakt, nog even het KNMI geconsulteerd; zag er qua weer niet zo dramatisch uit als ik had verwacht gezien de enorme buien van de afgelopen nacht. Maar dat zou helaas toch vies tegenvallen.

Ab maait en de anderen ruimen het op. Zo
bereik je verschraling, het gewenste effect.

Bij de bakker in De Rijp een enorme appeltaart opgehaald, geschenk van Corine, de supporter van onze werkgroep! Eerst aan de koffie met een enorm stuk van de heerlijke taart en de eerste regenbui voorbij laten gaan. In de boten, op naar het eiland van Willem Messchaert, lid van deze werkgroep maar helaas verhinderd wegens drukke vakantiebezigheden. Heerlijk door de zomp gebanjerd en lopen sjouwen. Gelukkig had ik deze keer geen enkel probleem met mijn rug. Het werk vlotte eigenlijk best snel en om 12 uur gingen we aan de lunch.
Door naar het volgende eilandje; daar had ik al eens eerder gewerkt met Ab en Piet. Een petgat met daarin een fraai schoonwater biotoopje. Maar er was geen tijd om dat grondig te bekijken; Ab joeg ons op want het werk moest af voordat de volgende regenbuien ons het ruimen onmogelijk zouden maken.

Het plensde van de regen toen we terug voeren.
Ik was nat tot op m'n ondergoed.

We hadden het laatste riet nog niet geruimd of het begon steeds harder te regenen. Met de boten terug naar de werkschuur; het plensde van de hemel; ik voelde het water tot in m'n onderbroek op het blote vel; niet leuk.
Nog even nagekaart in de werkschuur. Ik kon gelukkig meerijden met Tjeerd naar Maarssen.
Was weer een genoeglijke dag!