Wandelen naar Spaarndam

Mooie wolkenpartij boven het Spaarne

Vandaag had ik afgesproken om op bezoek te gaan bij vriend Peter C. Hij zit de laatste jaren toch best wel in de lappenmand; naast een zware hartoperatie heeft hij vrij onlangs een TIA gehad middenin de nacht. Gelukkig is hij daar goed van hersteld.
Het is altijd een mooie wandeling van het stationnetje Haarlem-Spaarnwoude naar Spaarndam. Voor het eerst had ik de Bose noise cancelling meegenomen. Het is daar tussen Haarlem en Spaarndam nogal lawaaierig; eerst veel autoverkeer en verderop voortdurend vliegverkeer van Schiphol. Ik zag telkens twee vliegtuigen tegelijk landen op resp. de Polderbaan en een andere baan (naam vergeten).
Langs het Spaarne; schitterend om te zien zo met die laagstaande zon. Het was best zonnig weer met af en toe een piepklein buitje en een forse wind. Dankzij de noise cancelling had ik weinig last van het kabaal om me heen; moest wel voorzichtig en alert lopen want je hoort de auto's nauwelijks aankomen; wel rustig maar misschien niet geheel ongevaarlijk. Nou ja, het is het een of het ander nietwaar. Langs Penningsveer waar ik vroeger met Bram een bootje huurde om lekker te gaan roeien in de "Mooie Nel"; jeugd herinneringen.
Eenmaal in Spaarndam aangekomen zag ik dat deze metropool behoorlijk was veranderd; een nieuwbouwwijk met een poort die bijna neo-klassiek overkwam; Peter kende hem niet toen we erover spraken. Achteraf een beetje onhandig liep ik - zoals ik tot nu toe altijd had gedaan - behoorlijk om, langs het kanaal en toen de buurt in waar Peter al vele jaren woont. Ik was zo lang niet geweest dat ik niet zeker van m'n zaak was en aan een mevrouw vroeg of hier verderop de weg was die ik zocht. Ze had er nooit van gehoord en woonde hier al lang zei ze nog?! Achteraf had ik het toch goed en was de bedoelde straat gewoon in het verlengde van waar ik haar vroeg.

Even de was ophangen

Nou ja, daar deed Peter mij open; zag er als vanouds goed uit gelukkig. Op de bank natuurlijk het hele medisch gebeuren van de laatste weken en daarna gingen we over tot uitwisseling van gedachten. De tijd vloog. We gingen nog even het dorp in om wat voor de lunch te halen en daarbij zag ik de halte van de bus: "dan hoeft Peter me niet weg te brengen", bedacht ik mij. En inderdaad ging ik met de bus terug en thuis direct door naar de fitness.
De laatste tijd ben ik stevig aan de hart-conditie aan het trainen; neem de loopband met een dikke 5 km/hr en zet de helling op 15%; vervolgens voer ik de snelheid op totdat de hartfrequentie het gewenste getal aangeeft. En zo joeg ik het vandaag op naar 140 slagen per minuut; ga je wel stevig zweten, maar daar is de douche goed voor.
's-Avonds belde Mariska nog om te vragen hoe het met ons ging. Ik stond net de was op te hangen; fotootje werd door Roos genomen en per Whatsapp naar haar doorgestuurd. Het ontlokte haar de woorden: "nu zie ik waar m'n huishoud-genen vandaan komen". Kennelijk ook niet zo'n ordelijk type har har.