Een reusachtige camera op rails |
Roos werd pas over negenen wakker en ik appte dat het wel wat later zou worden, hetgeen als wenselijk werd ervaren aan de andere kant. Maar toch zaten we om een uur of half elf weer lekker aan de koffie. Margot wist een gezellig ontbijtrestaurantje en daar schoven we er een smakelijk broodje in, overgoten met koffie en melk. Als echte stadsgidsen loodsten ze ons door de stad op weg naar het fotomuseum van Antwerpen. Verrassende exposities waar iets van blijft hangen. Fotografie als kunstuiting begint echt voor me te leven na wat ik hier heb gezien. Zou wel eens willen weten of Nathalie ook in die richting denkt; voor mij waren kunst en fotografie toch feitelijk twee verschillende domeinen maar nu heb ik toch beide in één werk mogen aanschouwen.
Een aantal portretseries van zwarte mensen vond ik erg imposant en misschien ook wel confronterend. Maar er was ook een uitstalling van technieken uit de begintijd van de fotografie: Daguerrotypes en camera's; leuk om te zien.
En toen was het toch echt weer tijd om iets te nuttigen; ze wisten een gelegenheid waar kroketten werden geserveerd; helemaal mijn goesting, vooral die kleintjes waar relatief veel korst omheen zit. Nou, als rechtgeaarde Hollanders waren Mar&Mar hier heel bekend en werden door "Sandra" als vrienden begroet. Was duidelijk zo familiair dat Margot gevraagd werd of ze misschien om de hoek een boodschap kon doen.Vond ik wel heel aandoenlijk. Het was onverwacht ontzettend druk in het uiterst gezellige tentje en ik heb toch weer gesmuld. Ik durf voorlopig niet op de weegschaal te gaan staan.
Intussen begon het al donker te worden en kregen we een hele sight-seeing tour door Antwerpen. Op een eiland in de Schelde stond een weergaloos mooi stukje architectuur; een museum dat gezien de tijd nu gesloten was. We konden echter de negen verdiepingen omhoog met de roltrappen en bovenop genieten van het uitzicht over de stad. Was heel imposant met de lichtjes van de industrie en de haven en bovenal de schitterende kathedraal.
We liepen langs de kade van de Schelde met de extra kademuur tegen hoog water met z'n doorlaat-sluizen. De verrassing was een echte havenkroeg met "Kwak" uit de tap, aldus bierkenner Martijn. Dat is dat bier dat in een soort buikvaasje wordt geserveerd in een houten stellage. Wilde ik eigenlijk altijd al eens drinken. Was een heerlijk rond bier. Het zou de naam Kwak hebben gekregen omdat je wanneer je het te schielijk drinkt in je gezicht gegutst krijgt door de vorm van het drinkvaasje. Ik dronk het voorzichtig op en genoot van de smaak. Volgens overlevering zou de vorm van het glaasje zijn uitgevonden door een koetsier die op de bok wilde drinken en zo'n glaasje veilig kon ophangen aan zijn koets.
Daarna terug naar het appartement; ook buurvrouw Becks kwam gezellig langs. We zaten tot middernacht met elkaar te drinken, te snacken en vooral te praten; reuze genoeglijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten