In dit boek - dat ik geconcentreerd tot het uiterste - probeer te doorgronden wordt een blik in de toekomst geworpen; een toekomst waarin oorlog en zelfs de meeste werkzaamheden zijn verdwenen; een toekomst waarin technologie tot onwaarschijnlijke hoogte wordt ontwikkeld, waaronder ook de gen-techniek, waarbij een foutloos genoom of wellicht een verbeterd genoom wordt ingebouwd: designer babies. In 2035 zou het al zo ver kunnen zijn aldus Harari.
Eerst wilde ik het boek opzij gooien; ik beschouwde het als de fantasie van een op hol geslagen wetenschapper, zoals ik dat gevoel ook had toen Stephen Hawking onze soort de sterren wilde gaan laten exploreren. Maar ik kom daar eigenlijk al snel op terug, want wat hoorde ik onlangs van Roos en wat lees ik nu op internet: In China heeft een wetenschapper, He Jiankui genaamd, de eerste designer baby geconcipieerd met behulp van de CRISPR techniek; ingewikkeld om te begrijpen, maar de wikipedia pagina is duidelijk.
Kennelijk staan we opnieuw aan de vooravond van een technische revolutie. Die zou er overigens wel eens toe kunnen leiden dat we het klimaatprobleem wat beter in de hand gaan houden; al dat heen en weer reizen naar het werk zal toch sterk verminderen. En verder komt dan eindelijk die "Homo Ludens" van mijn vader, de spelende mens om de hoek kijken; want de "gewone man" is gedoemd tot niets doen. Ik vind het wat hoor; word er een beetje kriebelig van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten