Partita van Bach?

We haz a piano

Vanmorgen vroeg kreeg ik een WhatsApp bericht van Hugo met foto en een grappig tekstje: We haz a piano. Een witte piano stond in hun nieuwe woning; een groot genoegen voor zijn oud vader. De piano was nog maar een kwartier in huis en direct was ik daarvan op de hoogte gesteld.
Ik nam mij voor om direct wat muziek voor hem bij elkaar te zoeken; het meeste heb ik in mijn opruimwoede al een poos geleden naar Broekmans en van Poppel gebracht om als tweedehands een ander een plezier te doen. Had nooit verwacht dat één van mijn nazaten piano zou willen gaan spelen eerlijk gezegd.

Partituren

Hugo had als jong kind verdraaid veel aanleg om piano te gaan spelen; als hij een stuk muziek een uitdaging vond dan studeerde hij net zo lang tot hij het kon spelen. Ook had hij zich toen al voorgenomen dat hij een bepaald deel uit de Partita's van Bach voor Klavier zou gaan spelen op mijn begrafenis. Misschien verwacht hij dat die inmiddels op enige termijn plaats zal gaan vinden en wil hij alvast gaan oefenen; ik heb hem er regelmatig op aangesproken en misschien is dat wel de reden dat hij weer wil gaan spelen, maar dat zal wel niet. Zo rond mijn dertigste verjaardag had ik ook die onbedwingbare neiging om weer te gaan piano spelen en daar heeft Hugo kennelijk ook mee te maken.
Natuurlijk trof dit mij zeer aangenaam en zo zond ik hem een foto met alle muziekboeken die ik nog kon vinden in de sterk uitgedunde stapel die nog in bij mij in de gang lag. De Partita's waren er niet bij; ik denk dat die samen met de Goldberg Variationen ergens bij de vleugel van Roos liggen.
Zou me trouwens helemaal niets verbazen als Joke en misschien zelfs Martijn in de toekomst ook een piano zullen gaan aanschaffen.