Dick is flexibel

De twee vriendjes op een bankje.
Foto: onbekende voorbijganger

In mijn blog van gisteren zei ik het al; mijn vriend Dick is niet zo'n lastige; plannen mogen zelfs op het laatste moment veranderen. Dat was vroeger al zo wanneer we ergens aan het wandelen waren. Ik weet nog dat we ergens waren en er onverwacht een bus stopte naar een plek die we niet kenden. Op mijn maffe voorstel om die bus te nemen antwoordde Dick: "Ach, waarom niet" en we namen die bus. De afloop weet ik niet meer; we hebben ongetwijfeld heerlijk gewandeld. Maar ook vandaag; zou ik eerst al gisteren bij hem aan komen waaien, daar werd het vandaag.
Ik kon het niet opbrengen om vroeg op te staan na de - voor een pensionado -  vrij hectische week met vrijwel iedere dag een afspraak. Eerst nog even bij Roos langs om te horen hoe het haar vergaan was en een kop koffie. Daar ook even gekeken met welke bus ik het beste richting Vaals kon gaan. 10.16 uur was een verbindingsmogelijkheid die om duistere redenen - werd later overigens wel degelijk duidelijk - was komen te vervallen. Die vervallen verbinding heb ik desondanks uitgeprobeerd maar had Dick al verwittigd dat ik pas om 13.45 uur in Gulpen zou verschijnen, aldus 9292.nl.
Ik had de Intercity naar Heerlen maar wat ik niet wist was dat de Intercity naar Maastricht niet reed. Wèl haalde ik in Sittard een aansluiting met de overvolle stoptrein die ik nooit had kunnen halen volgens de dienstregeling dus was ik vroeger, hetgeen ik naar Dick epte. En ja hoor, hij ging vroeger op stap dan afgesproken en zat om 13.30 uur op het bekende plekje bij "An en Piet" op me te wachten.

Karakteristiek voor het Limburgse
landschap: Maretakken in een boom

Ook deze keer was ik stoer en nam geen friet bij An en Piet. We liepen een prachtige etappe richting Vaals; deze keer geheel aan de Noordkant van de weg Maastricht-Vaals, dus over Nijswiller en het monnikenbos en de Schneeberg. Ik genoot van het in herfstpracht gehulde Limburgse landschap.
We waren natuurlijk pas relatief laat met de wandeling begonnen; de schemering trad in en eigenlijk was het wel zo'n beetje donker toen we bij Dicks' flat kwamen.
Op mijn voorstel gingen we bij het gezellige tentje eten bij hem in de straat: "misschien moet je even reserveren Dick", stelde ik voor. Was achteraf volstrekt overbodig want behalve wij tweeën was er verder niemand die kwam eten. Jammer, want het was heerlijk, net als de vorige keer. Ik had lamskarbonaadjes die toebereid waren zoals ik dat zelf nauwelijks voor elkaar kan krijgen en ze hadden zo'n heerlijke vetrand. Dick had een zalmmoot; kaas toe met een glaasje wijn en het was af.
De avond sloten we als gebruikelijk af met een film en een glaasje wijn; ook nu een rustige film zonder schieten of snel rijdende auto's; ik weet achteraf absoluut niet meer waar het over ging, maar was weer leuk.
Helaas werd ik 'snachts niet lekker en moest ik de wijn er weer uitgooien; verder niks aan de hand, maar het breekt de nacht behoorlijk; niet lekker geslapen. Achteraf weet ik bijna zeker dat het om één van die honderden virusjes ging en dat ik die van kleindochter Ronja of broertje Bram heb opgepikt. Goede oefening voor het immuunapparaat zal ik als voormalig immunoloog maar zeggen. Het gevolg was wel dat ik er weinig voor voelde om zondag te gaan wandelen; ben dan ook weer vrij vroeg naar huis vertrokken. Was al met al weer een gezellige dag met mijn goede vriend Dick. Gaan we binnenkort gewoon weer over doen! Wat jij Dick?