Gevlekte scheerling

Tegenover de ijssalon waar we gisteren ons bezoek aan Dillenburg begonnen met koffie en Roos! tevens met Apfelstrudl, daar is een leuk rommelwinkeltje. De spreuk die de Blog van gisteren siert komt daar ook vandaan. Kennelijk heeft Dillenburg, althans haar studenten een arme, hongerige tijd gekend; de studenten likten de borden af in de restaurants. Of het hier om hun eigen bord ging of om alle borden, ook van andere eters, wordt niet gemeld. Daarom stond bij dit beeldje met de borden likkende figuur Dellerlecker. Ik denk daat dit tevens de carnavalsnaam is van Dillenburgers, maar ook dat kon ik niet afleiden uit de tekst. Zo heten de Biltenaren in carnavalstijd de Weergodden; logisch toch! zou ik met Cruijf willen zeggen.
Gisteren hoorden we van onze nieuwe kennis, Klaus dat het vandaag een feestdag is in Duitsland, dus zijn alle winkels gesloten; dus niet van die heerlijke belegde broodjes van de slager waar we ons al op verheugd hadden. Eerst maar eens opstaan en de stad in. Eén van de bakkertjes was gelukkig open; kaasbroodjes en wat - helaas onbelegde - broodjes ingeslagen, koffie gedronken en terug naar ons paleisachtig verblijf. Gelukkig zagen we toen bij het paardenspul een tent met Bratwurst, mijn absoluut favoriete kost in Duitsland. Nog wat gelezen en de sleutel weggebracht.

Die plant met paarse stengel en bladeren is mijns inziens
de Gevlekte Scheerling, een zeer giftige plant 
waarvan gezegd wordt dat hiermee Socrates' 
gifbeker werd voorzien van dodelijk gif.

Een stevig stuk rothaarsteig gelopen en daarbij de zwaar giftige gevlekte scheerling gezien en gefotografeerd. Vriend Ab moet maar vaststellen of het echt de gevlekte scheerling is, maar de paars verkleurde steel en bladeren zijn kenmerkend dacht ik.
De trein naar Siegen genomen en direct de trein naar Keulen. Een uurtje in Keulen was geen straf; biertje, entschuldige, ein Kölsch getrunken en de ICE terug naar NL en daar zit ik op dit moment dit bloggie te schrijven. Was al met al weer een heerlijke vijfdaagse Ausflug.
Onderweg natuurlijk weer veel mede-ielepielers oftewel lieden met "smartphone". Ze zitten allen voortdurend te zappen; ik was echt de enige die wat zat te schrijven, zij het met één vinger (pink) har har.