Een meneer van ongeveer vijftig

Dit is een schapenkooi, een idyllisch plekje
onderweg. Foto gemaakt met de PDA.
Weet niet hoe ik hem rechtop moet zetten.
Houd je PC maar even scheef ha ha.

Vandaag de etappe van Vierlingsbeek naar Meerlo gewandeld; ik schiet al heel aardig op met mijn Pieterpadproject. Ben inmiddels in de laatste provincie aangeland; alleen Limburg nog helemaal naar beneden lopen en dan is het gebeurd. Het zijn inmiddels wel erg langs aanloopreizen en ook terug natuurlijk. Vanmorgen had ik de trein van 9.13 en ik was om 18.30 weer op station Bilthoven.

Maar leuk was het! Om 11.10 stapte ik uit op station Vierlingsbeek en liep ik via de Parallelweg in de richting van de metropool Smakt. Daar liep een fraaie beek door het landschap. even verderop was een meneer bezig met openhaardhout en ik vroeg hem welke beek dit was: "De Loobeek", zo werd mij verteld. Natuurlijk raakte ik verder ingesprek met deze meneer en hij vertelde dat deze inmiddels weer van meanders voorziene en vrij heldere stroom toen hij hier 47 jaar geleden kwam wonen gewoon smerig was en bij tijd en wijle vreselijk stonk. Op dat gebied is veel verbeterd met de waterstromen in Brabant; ook de Dommel is een schone beek geworden.

In het bos heb ik mij ontlast en als oplettend entomoloog verbaasd gestaan over het detectievermogen van vliegen. Binnen 15-20 seconden was het corpus delicti volledig bedekt met vliegen en vlogen er nog velen rond die vergeefs een landingsplek zochten tussen hun soortgenoten. Niet te geloven, wat een efficiency.

Opgelucht vervolgde ik mijn wandeling die in het begin vooral door landbouwgebied liep maar allengs ook door fraai natuurgebied. Ergens op een grasveld van een firma die graszoden maakt en verkoopt, zat een groep van acht dames; af en toe steef een geweldig gelach op. Ik dacht ten onrechte dat ze een praatgroep vormden en geen wandelaars waren. Een uurtje verder kwam ik een collega wandelaar tegen die de andere richting op liep. Hij sprak mij aan zoals dat vaak gaat met wandelaars onderling. Hij was heel doorkneed in het wandelen en had veel in de pyreneën en Frankrijk gelopen en onlangs was hij zelfs naar Santiago geweest; een enorme onderneming. En nu liep hij het Pieterpad voor het eerst maar wel in haar geheel, dus drie weken lang. Hij was een stuk jonger dan ik, althans dat dacht ik en ik vroeg hem zijn leeftijd: "73 jaar", zei hij zonder schroom en ik moest ontzettend om mezelf lachen. "Veel blijven wandelen", zei hij vergoeielijkend, "daar blijf je jong bij". Daar had hij helemaal gelijk in, Toen we afscheid namen kwam net de groep dames aangelopen, al kakelend zoals een groep vrouwen dat behoort te doen. Ik heb me maar even ingehouden en hen voorbij laten gaan totdat ik ze niet meer hoorde. En daar kwam ik weer bij een beek, bleek ook de Loobeek te zijn maar nu in het bos. Er waren wat hondenliefhebbers met hun viervoeters aan het spelen in het water. 

Intussen haalde ik de dames weer in; zo'n groep kent vast wat meer oponthoud dan een eenling-wandelaar. Ik bereikte Wansum en pakte het boekje erbij om te kijken of ik de bushalte kon halen voor half vier. En dat lukte. Tien voor half vier kwam ik bij de bushalte in Meerlo. Goede aansluitingen in Venray en Nijmegen en als gezegd was ik om half zeven weer thuis. Was best een fraaie etappe.