Opa's kleine broertje

Deze pen van onze vader heb ik vandaag doorgegeven aan broer Henk

Was alweer meer dan een jaar geleden dat we samen hadden gewandeld; vandaag met broer Henk aan de wandel geweest in Schoorl.
Als de vorige keren ontmoetten we elkaar bij station Castricum om half elf. Ik had in Utrecht moeten hollen om de intercity te halen omdat de stoptrein 10 minuten vertraging had. Maar ik was er op de afgesproken tijd, net als Henk. Ik had wat memorabilia vanuit ons ouderlijk huis meegenomen; het oeroude groene vulpotlood van onze vader voor Henk zelf en nog een paar dingen voor nicht Petra.
Eerst koffie bij de Rustende Jager met lekker aardbeien gebak. Het was goed wandelweer, niet te heet en wel droog. Altijd mooi die duinen bij Schoorl. We liepen en we zaten wat te snaaien van het rozijnen/notenbrood dat Henk had gebakken en we praatten wat af als gewoonlijk. En niet alleen over ons ouderlijk huis maar ook over de wrijvingen tussen diverse bevolkingsgroepen in verleden en heden en wat al niet verder ter sprake kwam aan politieke ontwikkelingen. Zo tegen een uur of vier waren we weer terug in Schoorl. We hadden beiden trek in een zak Vlaamse frieten met mayo. Daarna naar Aartswoud waar Henk woont en weer het zelfde gelazer als de vorige keer om de weg terug te vinden. Eerst wilde Henk via Alkmaar zijn gewone dagelijkse route rijden, maar er stond een file langs het Noord Hollands kanaal. Gekeerd en bij de Vlotbrug over het kanaal richting Schagen. Iedere keer denk ik dat hij de weg zo langzamerhand wel zal kennen in de kop van Hoord Holland maar niets is minder waar. Wèl vertelde hij dat "Pa" - onze vader over wie wij slechts fluisterend en in eerbied durven te spreken - precies wist te vertellen hoe Henk rijden moest; over de smalle dijken waar onze moeder 'm altijd zat te knijpen, angstig als ze voor vrijwel "alles" was. Ergens bij Lutjebroek pakte ik maar de wegenkaart en net als de vorige keer kon ik Henk, zij het met enige moeite de weg naar zijn huis wijzen. Werkelijk vlakbij huis wist hij pas precies hoe hij rijden moest; gewoontedier ha ha.

Bij zijn huis aangekomen werden we verwelkomd door Charlotte, dochter Petra en kleindochter; ze stonden achter het raam naar ons te zwaaien. Kleindochter, wier naam ik met nadruk niet mag melden gezien het unieke daarvan, zei tegen haar moeder: "dat is opa's kleine broertje". Inderdaad, mijn twee broers zijn reuzen waarbij ik nogal klein afsteek.

Gezellig zo in zijn gezin te verkeren; even later kwam zoon Tom ook op de motorfiets; met z'n allen aan tafel aan de boterham. Daarna bracht Henk me naar station Hoorn en niet te geloven kwam de Intercity precies een minuut later en was ik in een mum van tijd weer thuis.