Lang niet gezien

Twee uitgeneukte honden op een pleintje
ergens in Skala Kalloni

In NL zie je eigenlijk nooit meer zo'n ouderwetse straathond; zo'n beest dat - net als z'n baas - 'smorgens de deur uit gaat en de hele dag een beetje loopt te schooien. In mijn jonge jaren was dat heel gebruikelijk. Ik herinner me nog Rommy, een forse, zwarte reu van onze buren, de familie Haak. Lief beest, maar altijd op stap. Wat hij zo de hele dag buiten deed wist je eigenlijk niet en wat hem dreef om maar buiten rond te lopen evenmin.
Bij ons verblijf op Lesbos zag je in het dorp overal van die vrije honden. Af en toe holden ze achter een auto aan of blaften ze in koor om onbekende reden. Ze leken allemaal op elkaar. Zelfs op het hotelterrein had je een stel van die beesten.
Maar bij het bezoek aan een plek waar we "beslist" dwergooruiltjes" zouden gaan zien zag ik twee neukende honden of misschien beter gezegd, twee uitgeneukte honden, die nog aan elkaar vast zaten. Nou, daar moest ik wel zo om lachen; dat had ik werkelijk in geen decennia meer gezien; ik denk voor het laatst ergens in mijn kindertijd.
Vroeger was dat ook altijd aanleiding voor hilarische lol. Iedereen eromheen en zeggen dat er een emmer water overheen gegooid moest worden. Nergens voor nodig natuurlijk. Tja, ik kon het ook niet laten om er een foto van te maken voor deze blog; twee van die rustig, wat gelaten wachtende honden die met hun achterste naar elkaar toe staan te wachten tot beter tijden.
Maar misschien begrijp ik nu wel beter waar die reu van de buren altijd naar op zoek was?!