Door de granieten

Paul geeft toelichting over de geologische geschiedenis
van Sardinië aan de hand van de geologische kaart

Aan de hand van het strakke schema dat werd gehanteerd voor de geologische reis door Sardinië kan ik achteraf nog goed zien wat we de verschillende dagen hebben gereisd en gezien. De foto's die Roos en ik hebben genomen zijn daarbij een geweldige hulp. Alle informatie die nodig was voor de excursie was door Georeizen keurig bijeen gezet in een handleiding. Daaruit had ik o.a. opgemaakt dat enige warme kledij nodig was vanwege het bezoek aan diverse grotten en een ondergrondse mijn. Daarvoor had ik een lange maillot en een dik onderhemd mee ingepakt en kon ik tot mijn spijt het groompie niet meenemen. Een enorme achterstand in mijn daily Blogs was daarvan het gevolg. Door vooruit te werken en om de dag toch een "literaire" Blog te doen verschijnen kon ik op kunstmatige wijze toch de indruk wekken dat er regelmatig een Bloggie verscheen. Die heb ik bij thuiskomst allemaal weer in elkaar geschoven en produceer ik nu achter elkaar de Blogs die ik natuurlijk onderweg in Sardinië had willen schrijven. Of het daar ook daadwerkelijk van gekomen zou zijn betwijfel ik achteraf; het programma was dagvullend en ook 'savonds bleef er weinig tijd over omdat er zo Italiaans laat gegeten werd. Aan de andere kant hebben we tòch ook één avond kunnen bridgen.

Om de samenstelling van de steen te kunnen beoordelen
moet een vers stuk worden afgehaktmet de
geologsiche hamer

Na de eerste overnachting in Olbia vertrokken we met de twee gehuurde, gloednieuwe VW busjes. Allereerst de bagage van eenieder; met grote verbazing bekeek ik de enorme hoeveelheid, gestoud in enorme loodzware koffers die de anderen hadden meegetorst. Daar staken de twee rugzakjes van Roos en mij wat schriel tegen af. Door die enorme hoeveelheid bagage van de anderen konden we onze rugzakjes nog maar net kwijt bovenop de koffers; de stapel was zo hoog dat bij openen van de achterdeur mijn rugzak gewoon een keer op de grond viel?! Wat "men" zoal mee neemt zal mij altijd verbazen; op de vliegvelden zie je ook altijd van die enorme hondenhokken die lieden meeslepen.
We gingen die eerste reisdag door het granietlandschap van noord Sardinië op weg naar het dorpje Dorgali waar we drie overnachtingen zouden doen. Bij een stopplaats gaf Paul aan de hand van een geologische kaart toelichting over hoe dit landschap was gevormd. De granieten hier in het noorden zijn de alleroudste delen van het eiland en onderdeel van het "basement". Het bestaat uit dieptegesteente, d.w.z. dat het diep in de aarde is gestold. Dit stollingsproces gaat in dit geval heel erg langzaam waardoor grote kristallen kunnen ontstaan, de zogenaamde "eerstelingen".

Duidelijk zichtbaar de grote kristallen veldspaat,
de zogenaamde "eerstelingen"

We leerden dat graniet uit een drietal mineralen bestaat: kwarts, veldspaat en glimmer (mica). Dat het gesteente verschillende samenstelling kan hebben werd ons duidelijk aan de hand van een schema van professor Streckeisen waarover Paul nog een leuke anecdote wist te vertellen. De honderden miljoenen jaren waarover werd gesproken openden voor mij een perspectief waarin tijd iets ondoorgrondelijks werd; het aantal nullen in vergelijking tot de tijden die voor een individueel mens of zelfs voor de mens als soort, wordt als tasten in een mist van tijd; ik miste een zeker houvast.
Het rotslandschap ging wel meer leven; die ondoorgrondelijke granietrotsen waren door de erosie van die miljoenen jaren afgesleten en hier en daar ook gespleten of het ontbijtkoek was. Ik was benieuwd wat ons in de loop van deze tien dagen nog meer te wachten stond.
Een leuk hotel daar in Dorgali; de maaltijden waren bijzonder overvloedig; niet goed voor de lijn en vrijwel zonder de voor mijn gedarmte zo onmisbare vezels.