 |
Met het treintje wel 500 meter naar de mijningang. Vlnr André,
Carla en Roos. |
Na het bezoek aan de grot Is Zuddas gingen we richting Rosas naar het voormalig mijnwerkersdorpje, nu ingericht voor het ontvangen van toeristen. Roos en ik werden ondergebracht in een ontzettend leuk appartementje. Verder bleek later dat er een meer dan uitstekende restaurantvoorziening aanwezig was. We hebben op deze afgelegen plek ook nog eens ontzettend lekker gegeten!
Maar na installatie eerst op weg naar de mijn. Dat ging niet lopend maar met zo'n "lullig" treintje, voortgetrokken door een tractor. Voordat we de mijn in gingen kregen we allemaal een plastic helm. Dat bleek niet zozeer tegen het mogelijk vallend gesteente maar tegen het stoten van het hoofd; de mijngangen waren vaak erg laag.
 |
| De gids vertelt in het Italiaans |
Aangekomen bij de mijn kregen we eerst van de gids een bijzonder langdradig en in het Italiaans gesproken toelichting. Vertaling door Carla, want de gids sprak vanzelfsprekend geen woord Engels. Misschien niet zo toegespitst op het geologisch aspect van dit bezoek kregen we wel een goede indruk van het werken in de mijn in die negentiende eeuw, voorwaar voor de werkende klasse geen pretje. Tegen een hongerloontje moest er als paarden gewerkt worden en dat gold zowel voor de mannen als voor de vrouwen en voor de kinderen. De omstandigheden waren verschrikkelijk. Die negentiende eeuw krijgt steeds meer reliëf voor mij; na het lezen van de boeken van Auke van der Woud en nu weer dit verhaal; het heeft allemaal de zelfde teneur; uitbuiting van de arbeidende klasse. Dat 1848 het revolutiejaar wordt genoemd zo middenin deze eeuw mag bepaald geen verbazing oproepen.
 |
Toelichting van hoe het er in de mijn in de
praktijk toeging. |
Uiteindelijk gingen we toch de mijn in en na het uitlopen van een gang kregen we weer een hoop woorden over ons heen gestort. Kinderen moesten met hun kleine handen de dynamietstaven aanbrengen. Verbetering in de techniek maakte dat de mijnwerkers misschien niet meer zo hard hoefden te hakken en harder opschoten maar ook dat ze de hele dag met natte kleding moesten werken. De ellende hield niet op.
Uiteindelijk werd deze koper - en loodmijn gesloten.
We kregen nog een rondleiding door het museum en door de ertsverwerkingsfabriek. Was best interessant zo alles bij elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten