Geen nonnetjes

De bok staat geduldig aan zijn touw te wachten,
stinkend en wel

Terwijl onze reisgenoten van de Sardiniëreis aan hun afscheidsontbijt zaten maakten wij ons op voor het laatste staartje van onze trip: de bus naar Tempio Pausana; we wilden daar nog twee dagen door gaan brengen. Precies om half negen vertrok de bus en zo tegen een uur of tien kwamen we aan op deze ons inmiddels enigszins bekende plek. We vielen met onze neus in de boter; er was een groot lokaal feest in het plaatsje. Op het beschaduwde plein bij het station stonden dieren in hokken. Vooral een grote bok maakte indruk.
We konden terecht bij de B&B in de hoofdstraat; mooi onderkomen en direct bij de gezellige drukte in het stadje. Na ons geïnstalleerd te hebben gingen we naar de boerenmarkt en kochten daar volgens plan drie enorme uien knoflook, kersen en verderop een stuk pecorino en een gedroogde worst voor thuis.

Jonge vrouwen in prachtige klederdracht.
Ik dacht vanuit de verte eerst dat het nonnetjes waren.

En toen het feestgedruis in.
Bij de kerk, op het grote stadsplein was het grote feest. Ik zag een stel jonge vrouwen en dacht heel even dat het nonnetjes waren, maar zij droegen een schitterende lokale klederdracht en waren graag bereid om even te poseren. Ook mannen in klederdracht.
De dames en heren gingen zelfs volksdansen en dat ontroerde me echt. Ik had zo'n gevoel dat we dat in NL allemaal een beetje kwijt waren. Mocht er al zoiets bestaan dan is het hooguit voor de toeristen maar hier is het nog echt onderdeel van een volksfeest.
In een hoek stonden een stel mannen te zingen met gitaarbegeleiding; ook een driedelige fluit werd bespeeld. Er werd door meerdere tenoren heel intensief gezongen. Het klonk allemaal zo "echt". Er werd ook een toneelspel opgevoerd, volgens Roos heette dat iets van Puchinelle of daaromtrent.

Volksdansen op het grote plein van Tempio

Een stoet ossekarren met daarop de belangrijkste dingen van het land: graan, wijn en nog een derde. Het was een heel bijzondere gebeurtenis.
Maar plotseling was het ook weer afgelopen en besloten we om de geplande wandeling te gaan maken. Daarover meer in een andere Blog.

Ossekarren met de producten van het land