tijd en plaats voor contemplatie

Heideveldje, al ruim dertig jaar mijn plek voor contemplatie

Een bijzondere dag, ieder jaar weer: 1 augustus. Ook vandaag. Eerder had ik mij voorgenomen om vandaag mijn tekst over het ontstaan van de eerste levensprocessen op de Blog te zetten, maar dat is inmiddels gebeurd. Aanvankelijk was het uitwerken van dit onderwerp de reden om deze daily Blog te beginnen; eigenlijk ben ik daarmee nu aan de finale gekomen. Maar in de bijna tien jaar dat ik daarmee bezig ben is de Blog meer en meer ook een soort dagboek geworden en een plek om mijn stokpaardjes te berijden en over het verleden en toekomst te mijmeren.
Die eerste augustus gebruik ik, meestal onderbewust als een dag van terugkijken en overwegen, van contemplatie. Vroeger ging ik wel eens terug naar die plek tussen Driebergen en Doorn; vandaag ben ik de dag begonnen met een telefoontje naar Anneke die op de eerste augustus jarig is. Daarna naar de fitness en 'smiddags aan de wandel. Daarbij kwam ik langs het heideveldje dat ik al zolang ken als dat ik in De Bilt/Bilthoven woon, d.w.z. vanaf 1 augustus 1980, vandaag dus 35 jaar geleden. Zo'n 15-20 jaar geleden dreigde dit heideveldje overwoekerd te worden door opschietende dennen; toen nog klein, maar allengs werden het er wel erg veel. Toen ben ik begonnen om vanuit mijn overpeinsplekje dennetjes uit te gaan trekken en aan de kant te gooien. Later ben ik daar met dochter Joke ijverig mee verder gegaan totdat we merkten dat ook anderen dit werk ter hand namen doch de dennetjes in de heide lieten liggen. Wij hebben ons toen beperkt tot het opruimen van al het door anderen uitgetrokken spul. Later hehbben de boseigenaren ook de wat grotere dennen verwijderd en nu ziet het heideveldje er alweer jaren "schoon" uit, althans zonder al te veel opslag, wel staat er nu een bordje met "verboden te betreden".
Bij dat heideveldje ga ik altijd even staan en denk ik na over wat er zoal door me heen gaat. Vandaag was dat eigenlijk de afronding van mijn hypothese omtrent het ontstaan van de eerste levensprocessen zoals ik die eerder in dit Blog opnam. Mijn denkproces gaat ook voort en ik realiseer mij dat de kleinste atomen, die met alleen een s electronenschil (H) en die met een s-electronenschil en een d-electronenschil (m.n. O, N, en C) bij de hoogste temperaturen in staat zijn om onderling covalente bindingen te vormen. En nu zijn de hier genoemden precies de atomen die de primaire bouwstenen van het leven bevatten: vrijwel alle aminozuren en alle kernbasen bestaan uit louter deze atomen. In deze dans van de ionen en electronen zijn zij onvermijdelijk ontstaan naast de bulk als H2O, CO2, CH4 en andere alkanen, vermoed ik als eerder in de hypothese gesteld. Het uiterst belangrijke fosfor kwam pas bij de verdere afkoeling aan de bak evenals zwavel, ijzer, en andere voor levensprocessen essentiële componenten. Ik vermoed dat dit essentieel is in het bouwwerk van mijn hypothese. Maar ik moet het er eigenlijk nog in verwerken. Ik hoop maar dat anderen, jongere wetenschappers met mijn denkwerk verder willen gaan; ik kan het zelf nauwelijks meer volgen ha ha.