Een dag vol idioterie

Gisteravond kwam Roos helemaal onthutst bij me; het nieuwe boek van Houellebecq - onderworpen -eindigt op volstrekt onverwachte wijze in de overgang van het land in de Islam. Voorwaar, een bijzonder merkwaardige wending in een boek van slands grootste Islam criticus. Wat haar het meest verbaasde was het commentaar op de achterflap dat het boek eindigt in een majeur accoord. Een ander commentaar overigens in dit boek, dat ik op dat moment voor zeker driekwart gelezen had en de onverwachte apotheose al aan zag komen, heeft het over het bijzonder vileine karakter van dit boek en zo heb ik het ook gelezen. Houellebecq stelt zich ten opzichte van de Islam vooral op zoals Churchill dat deed voor Nazi Duitsland op het moment dat vrijwel heel politiek Engeland achter de apeasement politiek aanliep. Maar ook onze eigen Bolkesteijn heeft deze rol gespeeld in de jaren vijftig zij het tegen het toen zeer salon-fahige communisme dat door heel intellectueel links-NL werd omhelst, denk maar aan Harry Mulisch cs. Maar goed, dit merkwaardige boek, mengsel van eruditie, sexuele explicitering die zijn weerga nauwelijks kent en politieke koffiedikkijkerij kan ik toch wel in ieders aandacht aanbevelen. Het zet aan tot denken!

Oude dame met maskers. James Ensor.

En smorgens ging ik naar Laren, naar het Singer museum en de gekkigheid daar betrof toch vooral de schilderijen van Ensor, altijd goed voor rare, al dan niet gemaskerde koppen. Hij had ook een - toch al meer dan 100 jaar oud - pamflet met daarop machthebbers die op de rand van een grote tribune zitten te schijten en waarbij de stront door het publiek voor zoete koek wordt gevroten. Ook de intocht van Christus in Brussel, in tekening hing er, een beroemd werk. Het betrof een combinatie TT van het museum voor schone kunsten te Gent en het Singer. Het mooiste vond ik toch wel het grote schilderij dat je direct bij binnentreden van de TT ruimte ziet: een begrafenismaal van eenvoudige boerenmensen; heel indrukwekkend en met veel gevoel geschilderd door Leon Frederic.
Eenmaal in Bilthoven ging ik nog even langs bij het telecomwinkeltje in ons versleten winkelcentrum De Kwinkelier. Ondanks een flinke opknapbeurt loopt het winkelcentrum niet meer, echter ..... in dit kleine winkeltje met drie jonge energieke mannen was het druk, ik moest zeker twintig minuten wachten voordat ik eindelijk aan de beurt was en in die twintig minuten had ik echt het gevoel dat ik in een gekkenhuis verkeerde. Een jongetje van 11 dat een peperduur ielepieleapparaatje van zijn moeder kreeg; tja, wat moet je zonder op die leeftijd?! Een meneer die eigenlijk alleen maar wilde telefoneren en internetten; duurde eindeloos voordat hij keuze gemaakt had en begreep hoe het apparaat werkte. Later zag ik hem nog lopen met zijn nieuwe verworvenheid. Een jonge vrouw, in mijn ogen misschien nog wel een meisje dat uitvoerig al die apparaatjes bekeek alsof het de kroonjuwelen waren. Plotseling twee zeer jonge meisjes, een jaar of 8 -10 schat ik, stormden binnen, bekeken een apparaatje en duimden om te laten zien wat je ermee kon doen en stormden weer weg. Ik moest toch lachen. Het moet gezegd worden dat de drie jonge mannen alle aandacht gaven aan de klanten. Inmiddels stond het winkeltje stampend vol met wachtenden. Ik schaamde me een beetje met mijn ouderwetse GSM waarvan het raampje ook nog eens gebarsten is; kost me iets van 3 euro per maand en meestal heb ik het niet eens bij me. De mannen hadden me er per SMS, met een brief en zelfs met een telefoontje aan herinnerd dat mijn contract moest worden verlengd; was ik me uiteraard niet van bewust; weet ik veel. Was na een hoop papierwerk relatief snel gebeurd overigens. Ik had graag een foto gemaakt voor deze Blog van al die mensen en die apparaatjes, maar vond het niet gepast.