Ambachtelijke trots

De worteloogst van Theo

Een ambacht is handwerk dat wordt aangeleerd om een beroep mee uit te oefenen. Nu wil ik niet suggereren dat ik na 67 jaren in dit leven alsnog de ambitie voel om het beroep van bakker te gaan uitoefenen met een verkoopkanaal en dergelijke, maar ik voel me toch wel degelijk enigszins ambachtelijk broodbakker. Onlangs had ik twee broden gebakken, één voor, overigens niet betalend  "klant" zoon Hugo en eentje voor eigen gebruik. Ik had bij het vullen van de vormen met het deeg enige zorgvuldigheid betracht met gevolg dat de broden er schitterend uitzagen; prachtig gerezen en een onbeschadigde korst. Ik kon het niet laten om de mooiste ervan op de foto te zetten.
Theo wel, Theo heeft echt het beroep van tuinier geleerd en heeft daar inmiddels meer dan 60 jaar ervaring mee opgebouwd. Zijn moestuin mag er wezen en zijn producten, ik sprak er al regelmatig over, zijn van ambachtelijke kwaliteit; vol van smaak, en uitgerijpt door zon, weer en wind. Het afgelopen jaar was buitengewoon groeizaam. Ondanks het koude voorjaar heeft alles het heel goed gedaan. De afwisseling van zon en regen heeft voor een rijke oogst gezorgd. Het grappige aan Theo is toch wel dat hij zich nog altijd lerend opstelt: "je moet je altijd open stellen voor een goed idee en voor kennis van anderen", is toch wel zijn credo. Ik verbeeld mij zelfs dat hij de combinatieteelt van wortels en uien door mijn toedoen is gaan uitproberen; in ieder geval heeft regen, zon en vakmanschap ervoor zorg gedragen dat er een zeer rijke worteloogst van het land komt.

Het mooiste brood dat ik ooit gemaakt heef.