Intussen lees ik op de e-reader het zeer onderhoudende boek van Roger Martin du Gard, Les Thibault, in het NLs uiteraard uit het begin van de 20e eeuw. Het verhaal is spannend en het vermogen van de schrijver om de lezer bij de les te houden is echt bijzonder. Zojuist las ik een scene waarbij het werkelijke karakter en meningen over zijn omgeving worden geopenbaard via de figuur van een vertrouwenspersoon: de kapper die elke 2 weken de baard bijknipt van de norse, tirannieke vader Thibault, de veroorzaker van de spanningen binnen de familie die het boek zo onderhoudend maken. Natuurlijk een maniertje dat goed schrijverschap kenmerkt, vergelijkbaar met Johannes Vermeer, de befaamde schilder die steengruis door zijn verf mengde om een natuurlijk effect te verkrijgen. Maar toch wel veel beter dan de best door mij bewonderde Upton Sinclair in zijn overigens bijzondere historische familiekroniek, beter bekend als de Lanny Budd serie waarin telkens een deus ex machina komt vertellen hoe de vork in de steel zit.
Trouwens sowieso heerlijk om weer te lezen en muziek te luisteren na die bootreis van vorige week. Ik zal nu maar eens opstaan en Roos bellen om te vragen of de koffie al bruin is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten