Voor het eerst op Vlieland

Schepen op het droog gevallen wad bij Vlieland

We werden goed uitgerust wakker en dachten het wel weer te klaren. Opnieuw een kleine dertig kilometer. Terwijl wij aan de wandel gingen zouden de verschillende schippers proberen om het schip met averij weer aan de praat te krijgen. Na het ontbijt gingen we op weg. De route beschreef ruwweg een acht en Roos stelde voor dat wij halverwege zouden oversteken en dan verder tegen de richting in het tweede deel van de acht zouden lopen; liepen we weer buiten de colonne om maar wel de zelfde route. Voordeel was dat we dan iets eerder dan de grote massa bij de visman zouden zijn! Nou dat viel tegen want die stond er niet ondanks de afspraken die daarover met hem waren gemaakt; hij stond bij de hardloopwedstrijd die op de zelfde tijd op Vlieland was georganiseerd; pech, jammer, maar helaas.

Verbazingwekkend! De prachtigste stranden, volkomen
verlaten en dat in het hoogseizoen. Prachtig!!

Op het strand kwamen we de andere wandelarrs weer tegen; we moesten telkens uitleggen waarom we de verkeerde kant op liepen, dat schoot niet op. Maar uiteindelijk kwamen ook wij bij de controlepost annex restaurantje en aten daar appeltaart met cranberrysaus. Was best lekker. En dan weer verder en weer aansluiten bij de rest van de wandelaars. Intussen was de fut er wel uit bijons en uiteindelijk waren we allebei kapot; dat tempowandelen zijn we niet gewend; we krijgen dan wel geen blaren zoals velen, maar het vermoeit ons veel te veel; is niet leuk meer. Verder bleek dat er wel meer waren die er zo over dachten.
De laatste kilometer was Roos zo moe dat ik haar rugzak heb overgenomen; ze kon gewoon niet meer en begon door haar knie te zakken. We besloten om het de rest van de trip anders te gaan doen.
Lekker douchen en eten. We voeren verder naar Terschelling en hadden net als bij aankomst op Vlieland geen puf meer om het dorp in te gaan; komt morgen wel.