Hotel van der Werff

Gelagkamer van hotel van der Werff
Foto van: hotelvanderwerff.nl gecopieerd

Leuk om weer eens op Schier te zijn. Mijn eerste keer was met de collegae van de LHV. Toenmalig directeur Dick Hoek was nogal gecharmeerd van dit kleine eiland en kwam er zeer regelmatig en kende het grondig. We hadden bij die gelegenheid gelogeerd en vergaderd in hotel van der Werff, een begrip voor bezoekers van Schiermonnikoog.
Bij tweede gelegenheid was ik hier met Roos en hebben we ergens anders gelogeerd; ik wilde het hotel wel eens terugzien. Maar eerst aan de wandel.
We vertrokken al vroeg met de boot vanuit Ameland in die richting; de motor werd om half zeven gestart; Roos en ik bleven nog even lekker liggen bij het sonore geknor; gezellig zo op een boot. We mochten bij grote uitzondering aanleggen bij de veerbootsteiger; de boten moesten weer snel wegvaren en op het wad blijven liggen. De wandeling liep door het meest geciviliseerde deel van Schiermonnikoog, ook veel landbouw net als Ameland. Roos dacht e.e.a. te herkennen van ons bezoek destijds; ik had een meer ruige natuur verwacht. Later hoorde ik van Eric dat die ruige natuur meer in het noordoosten van het eiland was. Kwel en ondergelopen wegen wist ik nog; niks voor een marswandeling natuurlijk; meer voor natuurliefhebbers.
We zorgden ervoor dat we vroeg in het dorpje waren om bij van der Werff te gaan lunchen; op weg er naar toe zagen we fietsverhuurbedrijf met die grappige naam: Soepboer, ook een begrip op Schier; ze hadden mosselen met friet voor ons en we hebben zitten smullen. Er was niets veranderd in de gelagkamer en de lounge. Dat had ik wel verwacht; vorig jaar was de heer Jan Fischer, de karakteristieke eigenaar van het hotel overleden. Maar, aldus degene die ons - keurig in pak - bediende had zijn dochter de zaak verder gedreven op de zelfde manier als haar vader. Gezellig ouderwetse uitstraling met hoge kwaliteit gecombineerd!
We gingen naar de verzamelplaats waar we op de boten moesten wachten; 1 voor 1 werden de boten naar de steiger gedirigeerd en moesten de groepen snel aan boord gaan. Vervolgens voeren we als vloot richting Lauwersoog, waar we op een uurtje varen van de haven op het wad voor anker gingen; was een idee geweest van Eric om daar de nacht op het wad door te brengen; het donkerste deel van NL. En ja hoor, toen het donker volledig was konden we de melkweg aanschouwen! altijd weer een bijzonder gebeuren waarvan ik me slechts uit mijn jeugd kan herinneren dat je dat ook in NL kon meemaken. Ook waren er vallende sterren te zien, de Perseiden die altijd rond 13 augustus, de verjaardag van mijn vader de baan van de aarde kruisen. Ik zag er in korte tijd enkele.