In Elsevier of het Financieel Dagblad lazen zowel Roos als ik een recensie over het boek "Verloren adel" van de hand van Douglas Smith. We hebben het bij de bibliotheek laten reserveren en onlangs kregen we het bericht dat het was gearriveerd. Ik had de eer om het als eerste te mogen lezen; ontluisterend wat er met veel van deze mensen is gebeurd; naar willekeur beroofd van alles wat ze hadden; vermoord, verkracht, kortom alle ellende die de ene mens de ander aandoet in tijden van oorlog.
Erg pijnlijk vind ik dat deze zelfde adel ook zelf vond dat het autocratische systeem in Rusland moest veranderen; de ene helft van de bevolking die de arme en vooral ook achterlijke bevolking als een soort slaven het zware werk liet doen en zelf in weelde leefde; dat kon gewoon niet meer.
Die adel, de elite bestuurde overigens wel dit onmetelijke rijk dat zeer centraal werd geregeerd door een Czaar.
Ontluisterend vind ik hoe de bevolking zich vooral tegoed deed aan de wijnvoorraden van de rijkaards; dagenlange slemppartijen. Het land werd door toedoen van de oorlog (WO I) en door de verlammende werking van het ontbreken van bestuur een chaos met allerlei elkaar bestrijdende facties. Uiteindelijk kwamen de Bolsjewieken bovendrijven, gefinancierd, hou je vast, door de Duitsers die van het Oostfront af wilden. Honger en ellende voor de bevolking en wie kreeg er de schuld? u raadt het al, de adel. Lees het zelf maar; ik ben tot ongeveer halverwege gekomen en kon het toen niet meer verdragen. Ik moet nodig weer eens iets vrolijks lezen.
Voor een uitstekende recensie verwijs ik u graag naar Joost Westerweel op Acta Historica
Geen opmerkingen:
Een reactie posten