 |
| Hugo ligt lekker te slapen |
Zaterdag kwam ik bij slager van Loo om worst en spek te kopen. EN stiekem hoopte ik dat ik Hugo tegen zou komen; hij werkt daar altijd op de zaterdagen. Ik wilde hem vragen om vanavond te komen eten; had hem al enkele weken niet gezien. Was niet nodig; joviaal begroette hij z'n oude vader en vroeg: "is het goed als ik vanavond kom eten?". Gezellig, we hebben de hele avond zitten kletsen over van alles, behalve over de sportschool en spieren (meestal favoriet onderwerp). Buiten regende het pijpenstelen. Zo tegen een uur of elf had ik het wel gezien; volgens weerradar zou het tegen twaalven ophouden met regenen. "Nou dan ga ik wel even op de bank liggen, pap". Hugo installeerde zich op de bank en ik vleide een dekbed over hem heen; de winter is duidelijk in aantocht en de CV heb ik nog niet aan; is ook nog niet nodig in de warme flat. Ik kon het niet laten om, net als vroeger, een hand over z'n gezicht te halen en ik voelde de stoppels van zijn baard. "Dat is lang geleden", zei m'n oudste zoon, inmiddels bijna dertig.
Het deed mij denken aan nog niet zo lang geleden dat ik bij m'n ouders ging logeren nadat ze in Bovenkarspel waren neergestreken. Ik ging dan na het werk bij hen langs, ging lekker (altijd heerlijke verse snijbonen!) bij hen eten en bleef meestal logeren. Ook mijn bejaarde moeder kon het niet laten om me in m'n wang te knijpen als ik in bed lag. Ouderschap is blijvend, hoe oud je kinderen ook worden.
Natuurlijk moest ik er tegen twaalven even uit om de thee te lozen en daar lag Hugo, als een roos te slapen; een warm moment voor een ouwe vader! Ik heb de hier boven getoonde foto van hem geschoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten