De Groningse klei

Gemaal

Vorig jaar heb ik rond deze tijd een wandeling gemaakt over een stuk dijk langs de Dollard, één van de weinige inhammen die de Nl-se en Duitse kust kennen (denk aan de Lauwerszee, de Zuiderzee die werden afgesloten met dijken). De Dollard, met z'n in landbouwkringen geroemde klei; volgens zeggen is dit de vruchtbaarste klei ter wereld. Vanouds wordt hier graan verbouwd, maar aardappels en uien heb ik ook op het land gezien. Eerst de lange reis naar Nieuweschans; ik was al om 5.00 uur opgestaan en was pas rond 10.30 uur in Nieuweschans. Ik wilde een stevige wandeling maken, eerst door de kleilanden naar het gemaal bij de Dollard, dan langs de dijk en de schorren en weer naar Nieuweschans via een andere route. Inmiddels begin ik de streek een beetje te kennen, dus het feest der herkenning was volop. Het was mooi weer en ik begon het behoorlijk warm te krijgen ondanks de wind. In de aanloop liep ik door de landerijen; bij een boerderij sprak ik iemand aan; zij vertelde mij dat het graan was geoogst en dat er alweer was ingezaaid. De akkers lagen er bij als biljartlakens; eerst geploegd en gezaaid en geëgd. Maar volkomen levenloos; geen vogel, geen insecten; slechts een doodenkele keer een molshoop te zien. Slechts één paddenstoel stond heel merkwaardig als heldhaftige solitair ergens op zo'n enorme kleivlakte.
Verderop kwam ik langs een akker waar de aardappels waren geoogst; in o'n geval voel ik me minder gegeneerd om een tweetal van die prachtige, vergeten aardappels mee te nemen om deze week op te eten (ze smaakten geweldig lekker!). Je ziet vrijwel geen mens in die zonnige verlatenheid; prachtig vind ik dat. En dan over die dijk; ditmaal had ik mijn verrekijker bij me; i.t.t. de akkers waren er hier in de kwelders/schorren enorme hoeveelheden vogels; diverse soorten ganzen, eenden en in de natte plekken ook steltlopers. Als er zo'n vlucht ganzen opvliegt lijkt het wel een straalvliegtuig van kabaal; een geluid van vitaliteit dat mij steeds vrolijk stemt.

Veld met uien

Nadat ik de dijk bij een monument voor het voormalige uitwateringskanaal van de dijk was gedaald liep ik weer door de akkers. Hier een plek waar de uien werden geoogst; ze lagen nog op het land; zoveel uien heb ik nog nooit bij elkaar gezien; onafzienbare rijen. Maar toch, net als Jantje die de pruimpjes liet hangen, vond ik het ongepast om er eentje mee te nemen (heb ik vorig jaar trouwens wel gedaan, maar toen lagen er "vergeten" uien na de oogst).
Ik had ingestoken op de terugreis met de trein uit Nieuweschans van 14.50; dan moest ik wel stevig doorlopen; geen probleem (dacht ik toen nog). Het was ook niet zo ver meer; via Drieborg, langs het fietspad; maar ik zag een afslag door het land; het bekende wit-rood van de GR paden lokte mij en daar liep ik over een hobbelig graspad, de sloot oversteken en richting Nieuweschans, maar wel langer dan mijn aanvankelijke route. Nog maar eens stevig aanzetten en à tempo naar Nieuweschans waar ik nog net de achterlichten kon aanschouwen. Tja wat dan met het dalvrij abonnement? De Arrivatrein van 15.50 kon ik nog ongestraft nemen en toen maar door naar Leeuwarden want wat moet je van half vijf tot half zeven in Groningen. In Leeuwarden lekker gegeten in eetcafé "De lachende koe", volgens zeggen de gezelligste plek in Leeuwarden. Was inderdaad aanbevelenswaardig. En toen de lange reis terug. Ik geloof dat ik pas om 23.00 uur m'n nest in rolde.