Met een omweg naar Nunspeet

Vandaag heb ik de hele dag opgetrokken met mijn jongste broer Henk. We hadden in Hoorn afgesproken; zouden paling gaan halen in Enkhuizen en dan ergens in een herfstachtig bos gaan wandelen. Van te voren had ik mij bedacht dat onze "natuurlijke" wandelplek, de duinen van Schoorl misschien minder geschikt zouden zijn vanwege de dennen die het bos aldaar nogal domineren. Mijn voorstel aan Henk was dan ook om via de dijk van Enkhuizen, via Lelystad, Emmeloord en de overgang bij Elburg naar Nunspeet te gaan, of toch naar de duinen bij Schoorl.

Broer Henk bij de auto

Bij het station zag ik zijn grote groene wagen al staan en zijn karakteristieke ingehouden groet; fijn om broers te zijn! Henk memoreerde dat het binnenkort de tiende sterfdag van onze vader zou zijn; had ik nooit meer aan gedacht. Ik stelde dan ook voor om even langs het graf bij het oude kerkje van Westwoud te gaan. We zetten ons neer op de twee inmiddels afgedekte graven van de "buren" van onze ouders en zaten zo wat in gepeins bij elkaar en spraken over onze ouders terwijl we ondertussen wat dode bladeren van het graf verwijderden. Helaas heb ik geen foto van dat gebeuren; wel intiem zo als broers. En toen door naar Nunspeet; de paling hadden we beiden vergeten; volgende keer beter. Eerst bij restaurant "De Stroopstok" appeltaart met de superieure slagroom genuttigd en Henk een pannenkoek en vervolgens op pad. Het bekende stuk richting stuifzand gelopen; niet zo ver; Henk is niet zo'n langeafstandswandelaar, in tegendeel. Dus nog maar even op een bankje zitten praten; doen we altijd graag.
Als afsluiting nog een broodje Döner gegeten. Dat was vroeger een elite gerecht van de Turkse keuken en nu kun je het overal kopen vertelde ik Henk. We namen afscheid; fijne dag zo samen.