De Bosbaan in het Amsterdamse bos

Oude foto van de roeiploeg van
PROIRA, Gillis, Jaap, Hans en ik.
Paul was coach en stuurman

Vandaag weer een stuk gelopen van het Pelgrimspad adhv het boekje dat ik met Sinterklaas van Roos heb gekregen. Weerradar vermeldde dat het droog zou blijven; toen ik uitstapte op Station Amsterdam Zuid WTC was het "een beetje droog", mijn vriend Dick O. zou het "dikke lucht" noemen, echt ouderwets Venenweer. Nou ja, daarom niet getreurd en via de veel bejubelde "Zuid-as", in mijn ogen een merkwaardige kunstmatige kloof van betonconstructies, die ik maar zeer matig kan waarderen en zeker niet mooi kan vinden en mijn Alma Mater naar de bosbaan. Die werd destijds aangelegd als werkverschaffingsproject. Het Amsterdamse Bos was aangelegd in de Haarlemmermeer polder eveneens als een soort werkgelegenheidsproject. Als kind kwam ik er vaak bij m'n vader voor op de fiets. Op de bosbaan heb ik nog geroeid met de roeiploeg van mijn dispuut PROIRA.
Ik moet er altijd aan denken als ik hier langs kom en dat gebeurt toch regelmatig sinds ik mijn DalVrij abonnement heb. Het Amsterdamse bos strekt zich helemaal uit tot Amstelveen en Ouderkerk. De étappe van vandaag ging tot Aalsmeer en helemaal door dit aangelegde bos. De destijds geplante beuken waren nu dus zo'n 80 jaar oud en ongeveer zo groot als de beuk die wij in de Hoflaan in de tuin hadden staan. Ik zag en hoorde wat vogels; luidruchtige reigers waren al aan de gang met nestmateriaal. In de verte hoorde ik de vliegtuigen van Schiphol landen en starten; verder was het heel rustig ondanks de naburigheid van de grote stad Amsterdam. Terug met bus 190 die voor me stopte toen ik aangaf dat ik graag mee wilde rijden terwijl ik niet bij een halte stond: vriendelijke chauffeur. En die bus voerde me helemaal door m'n oude buurtje in Amstelveen waar ik eind jaren 70 een paar jaar had gewoond en vorig jaar met geen mogelijkheid terug kon vinden. Nu weet ik weer waar het was. Toch maar eens een keer naar m'n oude huis gaan kijken. Kortom, het was weer een nostalgisch daggie.
Op weg naar huis belde Roos of ik al in de buurt was; lekker een kop thee bij haar gedronken. Vanavond ook maar naar de fitness als ik nog puf heb; doen de armen ook weer eens mee, net als vroeger met roeien.