Zelfportret van Petrus van Schendel |
Eerlijk gezegd had ik nog nooit van Petrus van Schendel gehoord en ik kende zijn werk en zijn genre (clair obscur, schilderijen met nachtlicht van kaarsen en maan) eigenlijk ook niet goed. Rembrandt maakt soms op weergaloze wijze (denk maar aan het centrale deel van "De Nachtwacht") gebruik van de lichtinval. Maar Petrus had er zijn specialiteit van gemaakt. Eerst een stel plaatjes bij maanlicht van scheepjes. Eén daarvan vond ik bijzonder met een heel klein lichtpuntje uit een huisje aan de kant in het donkere deel. Maar hij schilderde vooral veel nachttaferelen op de markt. Beetje veel van het zelfde allemaal. Wellicht was dit het thema van de tentoonstelling want er hing tevens een klein aantal vaak heel goed getroffen portretten; vooral de zelfportretten vond ik bijzonder en het portret van zijn eerste echtgenote.
En natuurlijk heb ik vervolgens de trots van Breda bekeken; de permanente tentoonstelling over de tachtigjarige oorlog met een model van "het turfschip". Een schetsboek over de gebeurtenissen tijdens de eerste decennia van deze wrede oorlog was d.m.v. een permanente dia-presentatie ontsloten. En weer werd ik geconfronteerd met de verschrikkingen van de oorlog. Het wordt me zo langzamerhand een beetje te veel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten