Op zoek naar "De Duddel"

Enkele weken geleden kreeg ik van Ab een boek te leen over de Kroondomeinen; het stuk van de Veluwe dat ooit door het koninklijk huis was verworven en later "door koningin Wilhelmina was overgedaan aan "De Staat" onder de voorwaarde dat het weer aan de Oranjes zou vervallen op het moment dat de monarchie zou worden afgeschaft.
Nou heb ik het niet erg op de monarchie als instituut, maar ik ben er toch wel heel tevreden mee dat dankzij lieden als de koningen Willem I, II en III alsmede de industriëlen Kröller en Müller grote delen van de Veluwe van de ondergang zijn gered. Want dat is toch wel het geval. De Kroondomeinen en het Nationaal Park "De Hoge Veluwe" zijn zeer waardevol gebleven omdat zij bijeen werden gehouden door vooruitziend aankoopbeleid.
Welnu, in dat boek met de titel: "Kroondomein Het Loo" wordt o.a. gesproken over een klein stukje bos, 6 hectare groot, ooit aangelegd onder auspiciën van koning Willem I en door toeval gespaard gebleven van "groot onderhoud" c.q. tussentijdse kap of de bosbouwwoede van Prins Hendrik, heer gemaal van koningin Wilhelmina. Het heeft de Maarten Toonderiaanse naam "De Duddel". Het intrigeerde mij niet vanwege de naam maar vanwege de foto van het gebied in genoemd boek; op de foto lijkt het wel een in elkaar gestort stuk tropisch oerwoud; een paradijs voor insecten en vogels en dus voor natuurliefhebbers.

Ongetwijfeld in de buurt van "De Duddel", maar
vast nog geen 200 jaar oud vrees ik

Welgemoed vertrok ik hedenmorgen richting Apeldoorn, met een foto van het geografisch overzichtsplaatje uit het boek, waarop "De Duddel" met een punt is aangegeven. Verder geen andere indicatie dan de kaarsrechte Koningslaan en markeringspunt Fort Frederik Hendrik en het Wilhelminadal, het favoriete plekje van Koningin Wilhelmina, waar zij graag vertoefde met haar schildersspullen.
Ik moet er vlak in de buurt hebben lopen dwalen maar kon helaas geen plek vinden die ook maar enigszins voldeed aan de hier boven beschreven oerwoudachtige eigenschappen. Nog maar eens met Ab op zoek gaan; hij wilde zo'n oud stuk bos ook wel eens aanschouwen. Wel vond ik het Wilhelminadal; inderdaad van een on-Nederlandse schoonheid in een steil dal, ontstaan in de voorlaatste ijstijd toen smeltend gletsjerijs een diep spoor trok in de stuwwal. De paleistuinen van Het Loo zijn een bezoek waar. En loop dan eens verder naar het Achterste park. Het is prachtig geaccidenteerd terrein, zonder landbouwsporen maar met een overheersende natuur. Daar waar dankzij het ingrijpen van koningin Wilhelmina is voorkomen dat het terrein gedomineerd werd door Dennen plantages is het van een hoge natuurwaarde.

Dood hout, goed voor insecten en dus voor
vogels en dus voor natuurliefhebbers!

Van alle kanten hoorde ik het geklop van spechten op zoek naar insecten. Veel dood hout was voorhanden; goed voor de vogels. Ik zag een kuifmees en verder wat meer algemene soorten als roodborst, koolmees, gaaien, spechten en merels. En het was prachtig helder vriesweer; dit in combinatie met de stilte die slechts werd verbroken door hoog passerende verkeersvliegtuigen maakte het geheel tot een fijne dag. Een volgende keer ook maar eens het museum Het Loo bezoeken.