Het eerste vermoeden van Evert

Electronen microscopische foto van pollen,
de beruchte veroorzakers van allergie.

Mijn promotieonderzoek ging over immunologie. Ergens begin tachtiger jaren promoveerde ik op een proefschrift met als titel: "T-cells cause SLE and related disorders". Onder die disorders ook AIDS, alleen dat klinisch syndroom was toen nog niet echt bekend, laat staan beschreven. Enkele jaren later werden de eerste gevallen beschreven in de "homo scene" van San Francisco meen ik.
Maar waar het mij om gaat is dat ik mij zelf mag karakteriseren als Immunoloog. Al veel eerder dan dat ik mijn proefschrift schreef had ik mij bezig gehouden met diagnostiek en met wetenschappelijk onderzoek op het gebied van allergie. Op de een of andere manier kreeg ik het gevoel dat de incidentie van allergie toenam. Dat gevoel bleek achteraf ook juist te zijn.
Naar mijn mening kwam doordat wij moderne mensen veel "te schoon", te hygiënisch zijn. Onze jonge kinderen komen niet meer in aanraking met vreemde "antigenen", een ingewikkeld woord voor lichaamsvreemde stoffen als bacteriën, stofdeeltjes, gewoon viezigheid in het algemeen. En daar is de mens natuurlijk op gebouwd; en mis je dat, dan ontregelt het immuunapparaat op de een of andere manier.
Toen ik in 1982 vader werd heb ik dat besproken met mijn eega, die zelf ook uit de immunologie-wereld kwam en we hebben onze kinderen ronduit gesproken smerig groot laten worden. Lekker vies worden, in de prut in de tuin, niks alles afwassen als het op de grond was gevallen enzovoorts. Het meest smerige achteraf vond ik wel dat onze oudste als luierkind van pakweg anderhalf jaar, misschien twee jaar oud, op haar blote knietjes door het kippenhok kroop, het leghok inging en met een ei in haar hand en kippenstront op haar knietjes onder het uitroepen van ai, ai triomfantelijk door het krappe gat van het leghok tevoorschijn kwam. Dat zou ik nu zeker niet meer doen. Maar............. geen van onze vier kinderen werd allergisch.
En nu lees ik dan in de NRC dat het ook wetenschappelijk is vastgesteld dat het wat minder schoon op laten groeien beter is voor de kinderen v.w.b. allergie.
Waarmee het eerste vermoeden van Evert bevestigd lijkt te zijn.

NB Evert is mijn geboortenaam (een familienaam); mijn moeder vond dat een wat grote naam voor een babietje en gaf mij direct een andere roepnaam. Als ik mezelf toespreek zeg ik altijd: "Evert", vandaar "het vermoeden van Evert".