Das Wandern

Eine Mühle seh Ich blicken

De schitterende liederencyclus "Die schöne Müllerin" van Franz Schubert begint met het lied: "Das Wandern ist des Müllers Lust". Dat lied is mij op het lijf geschreven zoals de trouwe lezers van dit Blog al zal zijn opgevallen; wandelen is mijn lust en leven. De jonge molenaar in de liederencyclus loopt vaak alleen langs het beekje waarmee hij hele dialogen houdt. Het beekje antwoordt hem soms ook al twijfelt hij af en toe of het niet de waternimfen zijn die hem antwoorden. Maar als hij echt antwoord wil krijgen of de mooie molenaarsdochter van hem houdt, dan antwoordt het beekje niet tot zijn grote verdriet.
In je eentje wandelen doet je inderdaad nadenken over kwesties en over de dingen des levens zoals in deze liederenreeks blijkt. Maar met z'n tweeën wandelen heeft het fijne aspect van de daadwerkelijke dialoog. Je bent uren bij elkaar en het gesprek gaat vaak alle kanten uit en verheldert je gedachten. Tijdens mijn werkzaam leven kende ik het fenomeen "kinetisch overleg". Met Jan B, de coördinator van de nascholing in ons district overlegde ik jaarlijks over de gang van zaken betreffende de nascholing voor de huisartsen. Dat deden we in de natuur en al wandelend. Aan het eind van de wandeling streken we ergens neer waar we wat konden nuttigen en noteerden we de afspraken en andere essentialia die aan de orde waren geweest. Het bleek een buitengewoon efficiënte maar ook heel plezierige wijze van overleg te zijn; we keken er echt naar uit.
Maar nu, zo lekker informeel sprak ik met Ab vD gedurende onze wandeling in het IJsseldal vooral over planten en dieren. We kennen elkaar via de vrijwilligers werkgroep Kwadijkse Vlot en verder zijn we beiden van jongs af aan in de natuur geïnteresseerd en heeft Ab er zelfs zijn werk van gemaakt; hij is boswachter monitoring bij SBB in het Waterland, Noord Holland. Hij vroeg mij hoe ik zo bij de Noord Hollandse natuurwerkgroep terecht was gekomen. Eigenlijk was dat via de ontmoeting van Roos met Rudolf vH, groot mierendeskundige en mijn oude jeugdinteresse omtrent de mieren en vervolgens mijn aanmelding bij de sectie Thijsse. Via dat kanaal leerde ik Ben Brugge kennen en ging ik naar de opknapbeurt van "de Zandkuil" en Roos, ook zo'n buitenmens, ging lekker mee en ruimt ook riet met de club. En dat werken met een riek, lekker buiten met een stel mensen, vind ik een heerlijke ontspanning.  En zo liepen Ab en ik dus langs de IJssel te kouten en te kijken. Alleen Schubert is niet aan de orde geweest?!