 |
| Autobahn mit grünstreife |
Deze week wandelde ik van Hardenberg via Rheeze naar Mariënberg. In de buurt van Rheeze liep ik over een geplaveid pad waar tot mijn verbazing het middendeel overgroeid was met gras. Deed mij herinneren aan een weekje Dordogne met mijn Duitse vrienden Eckart en Christine. Bij het zien van een dergelijk overgroeid pad noemde hij dat destijds: Autobahn mit grünstreife. Daar moest ik toen zo om lachen en nu schoot het mij direct te binnen; dat is inmiddels 40 jaar geleden.
Dat er veel gebeurd is - en dat is wel het Leitmotiv van deze blog - realiseerde ik mij volop bij het zien van een tweetal wetenschappelijke presentaties op mijn vakgebied, de biochemie. Inmiddels is dat vak wel twee keer zo oud geworden overigens.
In mijn middelbare schooltijd had het blad "Life" een fraaie voorblad-illustratie van het toen nog relatief kort daarvoor ontdekte DNA, het molecuul dat de genetische informatie draagt. Ik spreek over 1962-1963. Mijn leraar biologie vroeg of hij die foto van me mocht hebben zo bijzonder was dat toen nog.
In mijn studententijd was feitelijk nog maar net ontdekt hoe transcriptie en translatie werkten in een bacterieel systeem: DNA werd afgelezen en messenger-RNA werd geproduceerd door een ingenieus systeem en vervolgens werd het m-RNA door ribosomen afgelezen en een eiwitstreng gevormd uit aminozuren. De regulatie van de productie was uitgezocht door Jacob en Monod. Het was allemaal gloednieuw in die tijd. Dat RNA ook kon worden afgelezen en DNA gevormd werd, werd onmogelijk geacht. Ik zie nog de dijenkletsende wetenschappelijke staf, inclusief de hooggeleerde zelf tijdens de koffie, toen een artikel daaromtrent werd becommentarieerd. Retro-virussen doen niet anders weten we nu. En dan heb je inmiddels ook nog die rare prionen, maar daar komt geen DNA of RNA aan te pas.
Inmiddels heb ik natuurlijk zijdelings veel gelezen over het microbioom en over uitwisseling van DNA tussen micro-organismen en had ik zelf al tijdens mijn onderzoek aan Hepatitis B het euvele gevoel dat dit virus wel eens DNA kon inbouwen in levercellen, daar heb ik inmiddels gemerkt en regelmatig met Roos gesproken over het bijna volatiel zijn van al die genetische informatie in de natuur.
En nu heb ik gisteravond naar een interview met Zach Bush gekeken en hedenmorgen aansluitend ook maar eens gegoogled hoe het is gegaan met het biologisch/genetisch-taxonomie onderzoek van Craig Venter in de wereld oceanen. En het was fascinerend.
Er is waanzinnig veel kennis verzameld dienaangaande in die afgelopen 40 jaar. Voor mij niet of nauwelijks meer te begrijpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten