M'n ware passie

Fuhrmannskost

Roos en ik hebben het er vaak over: "wat is nou je echte passie". Het is zo'n groot woord en tegenwoordig wordt er van een werknemer verwacht dat hij/zij een passie vindt in het werk. Dat werd mij ook voorgelegd in de tijd dat ik, herstellende van een zware overspanning in een proces van reïntegratie terecht kwam, inmiddels wel 13 jaar geleden. Ik moest er destijds lang over nadenken omdat het natuurlijk wel iets werk-gerelateerds zou moeten zijn en kon niets anders ophoesten dan: "het overdragen en stimuleren van kennis om gezond te leven en met name te bewegen en af te vallen". Dat was iets dat mij intrigeerde, de volksgezondheid ten goede zou kunnen zijn en dat ik graag zou hebben overgedragen. Die zendingsdrift beheerste mij toen nog sterk besef ik mij heden; heb je als 70-plusser overigens geen last meer van, althans ik niet; jongeren nemen toch niks meer aan van een ouwe lul, har har..
Maar dat grote woord "passie" laat me toch niet los. Roos heeft al eens een hele discussie gehad met een kennis van haar die op dit gebied haar brood probeerde te verdienen en die beweerde dat "iedereen een passie heeft", iets waar je trots op kunt zijn?!
Ik heb daar binnen mijn wandel - en nadenksessies veel over nagedacht en meende dat vooral het wandelen in de natuur en genieten van hetgeen te zien was mijn belangrijkste passie was, of wellicht het proces van nadenken "an sich". Lezen, ook zoiets waarmee je de zinnen zo plezierig kunt verzetten zeker als het een element van kennis in zich draagt; kunst, museumbezoek. Maar wat voert nou de boventoon?
Gisteren zijn Roos en ik langs gegaan bij Theo en Johnny om even te vertellen hoe ontzettend lekker we gegeten hadden van de verse postelein uit de tuin van Theo. Daarna liepen we naar het station en ging Roos terug naar Wijhe en liep ik lekker door het bos terug en genoot nog even op "ons bankje" op het strandje. Thuis gekomen zette ik mij aan een voorgenomen huishoudelijke taak: het ontdooien en reinigen van de koelkast/vriezer. Daarbij nam ik alles uit de vriezer bakken door m'n handen en kwam twee plakken bloedworst tevoorschijn: "Fuhrmannskost!", schoot mij direct door het hoofd. En toen realiseerde ik mij ook in de volle breedte dat eten en vooral koken mijn echte passie vormen! Vanmorgen van een stevige kluit boter, twee gesnipperde uien, een plak bloedworst en een restje gekookte Frieslanders (nieuwe hollandse aardappels voor de leek) op zacht vuur een verrukkelijk maal bereid: "Fuhrmannskost".

PS ik zie dat het vandaag 13 juni is, een gedenkwaardige dag. Exact 14 jaar geleden nam ik op deze dag, ernstig overspannen afscheid van het arbeidsproces. Puur toeval dat dit feit ook hier in de blog zijdelings wordt genoemd. Zag de datum pas toen de blog al klaar was voor uploaden.