Ontbijt bij de kikkers

Winnetou had zijn paard hier gestald.

Net als gisteravond bij het diner zaten we vanmorgen te ontbijten in de tuin bij de vijver met de kikkers; wat een feest om de dag zo te beginnen. Het hotel "de Schaepkens" zoals wij het noemen is een leuk verblijf. Wij gaan primair naar Valkenburg vanwege de heerlijke wandelomgeving en niet zo zeer vanwege het bridgen. Het is voor ons wandelaars zo'n prettige uitgangsplek omdat het niet alleen in een fraaie omgeving ligt maar ook omdat het een centrum is binnen het OV netwerk van Zuid Limburg; trein en bus komen hier tezamen. Wij gebruiken bij voorkeur de trein en zo besloten we om vandaag eens de andere kant op te gaan; beginnen in Houthem-St Gerlach.

Roos op de trap naar het uitzichtpunt

Aangekomen op het alleraardigste uit hout opgetrokken station, inmiddels omgebouwd tot een gastenverblijf voor toeristen, spraken we met degenen die daar op dat moment verbleven; leuke lui ui Veenhuizen die met hun kinderen iets aan het vieren waren. Even verderop stond Atatitle, het paard van Winnetou in de wei; Roos wist nog hoe dit slimme ros door Karl May tot leven was gewekt.
Op geleide van Komoot liepen we door het dorp, over de Geul en de helling op. Het viel ons op dat er ontzettend steile hellingen met enorme holten, gaten waren en ik vroeg mij af of dat gegraven of van nature zo was. Een alleraardigste meneer die ook aan de wandel was kon ons vertellen dat het hier groeves betrof en dat er even verderop een uitzichtpunt was. En inderdaad kwamen we bij een steile hoge trap en even verderop een uitzichtpunt zodat we een mergelgroeve konden aanschouwen.

Prachtig zicht op de mergelgroeve

We liepen kris kras door het gebied en verder langs de Geul naar Meersen; ik wilde op zoek gaan naar het kasteel aldaar waar in 1969 mijn dispuut PROIRA haar eerste (en enige?) lustrum vierde. Is niet gelukt; ik wist de naam ook niet meer helaas.
's-Avonds weer lekker bij de kikkertjes gedineerd en daarna weer achter (plexi)glas zitten bridgen. Het viel me niet mee en er ontstond niet alleen bij mij, maar voelbaar binnen de groep weerstand tegen deze manier van bridgen. Er kwam ook geen tempo in omdat sommigen de grootste moeite hadden met het selecteren van de juiste "hand" aan de hand van het briefje.
Om half elf had ik het weer helemaal gehad en besloot de bridgeleider om toch nog een ronde te doen spelen. Toen dat was afgelopen ben ik zonder de uitslag af te wachten naar boven gegaan; ik was het spuugzat en min of meer van plan om de volgende ochtend te vertrekken. Dit is geen plezier meer.
Maar de nacht was goed voor het gemoed en de rust keerde weer.