Kijk, mijn nieuwe auto

Vandaag kwam Jessy op bezoek. Ik had haar lang niet gezien of gesproken en vond dat dat wel weer tijd werd. Daarom had ik haar gevraagd of we ergens een lunch konden afspreken. Na enig vijven en zessen werd het een afspraak hier bij mij in de flat en een maaltijd met nadrukkelijk veel vlees.
Keurig op de afgesproken tijd -  een kwartiertje vroeger zelfs! - werd er gebeld en ja hoor daar stond ze voor de deur.
Natuurlijk zou Roos ook van de partij zijn maar helaas was zij naar de tandarts wegens ernstige pijn aan een kies. Daarom gingen Jessy en ik na de koffie lekker aan de wandel en hielden intussen via WhatsApp contact met Roos over behandeling en tijdstip van terugkomst. Dat laatste natuurlijk vanwege de maaltijd. Beneden op het parkeerterrein voor de flat moest ik natuurlijk wel haar nieuwe autootje bewonderen; een Volkswagen aldus het logo. Zag er goed uit voor zover ik dat kan beoordelen. Daarna gingen we aan de wandel; langs de moestuin van Theo, die ik kennelijk bij een eerder bezoek al eens had laten zien. En natuurlijk even over de markt om bij "de sik", inmiddels bekend als Barto een lekker stuk geitenkaas in te slaan. Verder had ik geen draagcapaciteit. Ik liet haar het Leijensebos zo'n beetje zien; was niet zo bijzonder in deze tijd van het jaar, maar we constateerden beiden dat het voeren van een gesprek tijdens het wandelen zo prettig is. Ook Jessy had die ervaring.
Terug naar de flat; Roos stuurde een App en vroeg waar we waren. Ik stuurde een App terug met een foto van Jessy erbij. De kies was helaas niet te repareren; was doormidden gebroken en onze tandarts had de kies getrokken. Wij liepen terug naar de flat en even later kwam Roos ook thuis; ze kon wat moeilijk praten door de verdoving, maar ze liet het zich desondanks goed smaken.
We gingen aan de maaltijd: lamsbout op de wijze van de bakkersvrouw aldus het kookboek van Pellaprat. Anneke maakte dat vroeger ook regelmatig en ik was er gek op. Het vlees van slager van Loo was botermals en mede dankzij het recept - en natuurlijk de zeer deskundige toebereiding door mij har har - uitstekend van smaak. Hoewel zo'n hele bout in beginsel voor 8 personen voldoende is, lieten wij slechts een 1-persoons stukje over. Dat heb ik zorgvuldig ingevroren voor later tijden. Wat was het lekker!
Niet veel later ging Jessy er weer vandoor en Roos was niet zo goed of ze moest wel even mee naar beneden om de nieuwe bolide te bewonderen. Ook daar maakte ik een foto van vanaf het balkon.
Was een heel gezellige dag geweest. We kwamen tot de conclusie dat we in het nieuwe huis van Roos een dergelijke eet en kook sessie gaan houden met Jessy en ook Mariska. Dat appte ik aan Mariska en die vond dat een reuze idee; ze houdt ook zo van lekker eten. Van wie zouden ze dat toch hebben har har.